Het eerste deel van de Amsterdamse mengel-moez

[p. V]

Thaliaas opdracht,
aan onze kunst minnende Juffers.

DE Dochter van den oppersten Iupijn,

Geteelt by moeder Mnemozyne,
Komt hier, ô Ieughd, vol vreughd verschijne,

En u, nu, noôn tot altoos vrolijk zijn.

Nu gun gehoor! want ik de menschen leer'

Den overvloedt van zorgh te myen:
'k Stoot dat vergift, als doots, ter zyen,

Mitsik door wijn, die pest van 't harte keer.

[p. VI]

 

Ik queek, altoos, mijn dichters op, en laat

 

Hun geest gestadigh aan het groeien,

 

Ook tegens het verwelken bloeien,

 

Zoo, dat heur dicht de eeuwen tegenstaat.

 

 

 

Op dat, zoo zy verbreiden iemands-loff,

 

(Gelijk ik t'hans aan u doe geeven)

 

a'Onsterflijkheen daar aan mach kleeven

 

Tot in het eeuwich-duurend-starren-hoff.

 

 

 

Neem dan in dank, ô Iuffer Maaghden-schaar

 

't Geene ik, uit gonst u op kom draagen,

 

Verdrijf daar meede u droeve-daagen;

 

Leef immer vroolijk met malkaâr.

 

 

 

D. Questiers.