Het amoureuze lusthof, of 't vervolg van Thirsis Minnewit


De Minnaar pryst zyn schoonste Silvia.
Op een aangenaame Voys. SIlvia volmaekste alle maegde, Silvia gy hebt mijn jonkhert doorwond, een lonkje van u mijn sielje kan behagen; God Iupijn u schoonheyd nooyt heeft doorgrond; Ik roep roem van geluk, Als ik bloempjes pluk Al van u lipjes ruk, Wel aen Godin ik wil gewillig sterven, Want al 't aerdse goed, Agt gy minne bloed, Ik wensch van u vesproet, Wel ey laet mijn, Philis u dienaer zijn. Ik weet gy hebt u schoonheyd van boven, En gy roemt nog van uwe mede schyn, daerom dient gy voor al natuur te loven, U kaekjes gebloost u borst besproet
[pagina 69]
met melk, U hals als een zwaen, Oogen als diaen, Klaerder als de maen, Wel ey laet mijn, Philis u dienaer zyn. Cupido waerom gaet gy gestadig stoken, en altijd op haer trouheyd ontfonke doed, En altijd op u kansje zyt getroffen, maekt ook niet dat gy de magt verkleyne doet maer daelt met u boog, uit den Hemel hoog, en neemt een zoet vertoog, en wilt haer met schigt op schigt doortreffe drinkt door haer hert, met een soete smert, dat zy gevoelig werd, en maekt dan, dat gy hoer houd in dwang.