Het amoureuze lusthof, of 't vervolg van Thirsis Minnewit

Het aardig verhaal van een Boer uyt Stigt, die al zyn geld en goed heeft door gebragt by de Hoeren.

Voys: Van 't Koekwyf.

LUystert met genugt,
't Is wel zingens waerdig,
Na dees raere klugt,
Hoe een Huysman aerdig,
Van een Iuffrouw,
braaf wierd uytgestreeken.
Daer hy door in rouw Quam zo 't is gebleken,
Want al haer gezoen,
Was maer om zijn poen.

't Was een vette pol,

maer door geyle minnen,
quam zijn hooft op hol,
En zijn gantsche zinnen,
Raekte die tijd,
Heel en al aen 't doolen,
En hy bragt met vlyt,
In Vrouw Venus schoolen,
Dezen lompen Boer,
Sijn geld al by een Hoer.

't Was een Boer uyt 't Stigt,

maer zijn naem wilt weten,
Stel ik niet in 't ligt,
maer zeer wel gezeten,
was dezen bloed,
Geld en goed en haeven,
had hy overvloed,
knegten ende maegden,
En leefden gerust,
Na zyn hert en lust.

Na dit zoete lam,

kwam hy alle dagen,
meest tot Amsterdam,
met de schuyt of wagen,
Tot zijn pleyzier,
na dit zoete diertje
Om eens wyn en bier,
En een yzer zwiertje,
Te doen tot dat,
Sijn beursje was plat.

[p. 54]

 

't Was avoes sante,

 

Laet ons lustig drinken,

 

helder wijn brule,

 

Laet de glaze klinken

 

want hey hier zijn,

 

Nog platen gezeten,

 

haelt wat marsepijn,

 

En laet ons wat eeten

 

't Is mijn hertje Lief,

 

Al tot u gerief.

 

't Was al buys en bik,

 

Daer wierd braef geschonken,

 

Gezoent en gelikt,

 

En snaerig gedronken,

 

dat moet zoo gaen,

 

Sprak hy wilt niet zorgen,

 

Laet Phiolen gaen,

 

hier valt niet te borgen,

 

'k Heb nog ongetelt,

 

Een groote zak met geld.

 

't Was al trult den Boer,

 

want hy komt van buiten,

 

Trult den maffen boer,

 

want hy heeft nog kluyten,

 

Laet ons dien sul,

 

Met malkaer verklaren,

 

Voor een troppen bul,

 

Geen onkosten sparen,

 

Ioelt dat het kraekt

 

Dat ons hertje raekt.

 

't Was al hartje kint,

 

Soete lieve bekje,

 

'k Heb u zoo bemind,

 

Kom jou malle gekje,

 

Gunt mijn nog wat,

 

van jou noble platen,

 

die hebt gy tog sat,

 

En ik zal u laten,

 

Slapen van de nagt,

 

In mijn armptjes sagt.

 

Dese lieven trant,

 

duurende zo veel jaren,

 

Tot zijn geld van kant,

 

Raekte hy moest varen,

 

Tot zijn verdriet,

 

Na dat warme Landje,

 

dat Oost Injen hiet,

 

Moest dit aedig quantje,

 

door het Iuffrouws spul,

 

Dezen lieven zul.

 

Dit word in het ligt,

 

Gestelt om te leeren,

 

Boertjes uyt het Stigt,

 

dat gy niet verkeeren,

 

Sou by dat goed,

 

dat geen Mensch en Boeren,

 

Ooyt geen goet en doed,

 

Laet u dog niet loeren,

 

Op dat gy niet,

 

Ook raekt in dit verdried.