Een Zamenspraak tussen een Herder en een herderin,
Voys: Ik vryden een Meysje teer.
CEladon waer wilt gy heen?
Met U schaepjes in de morgen,
Laet Filander met u treen,
Want zijn hert dat is vol zorge,
vol van Liefde is zyn hert en zin,
Neygt u herte dog eens tot zyn Min:
Weg Filander laet mijn gaen,
'k Wil die vleyery niet hore:
Uwe min staet mijn niet aen,
Want u hertje en u valsche zin,
is verbonde door u Trou en min,
Dat getuygden Son en Maen,
Starren, Hemel, See, en Aerde,
Dat Celind' nooyt min ontfaen,
heeft van my, maer gy o waerde,
| |
Die mijn hert van liefde branden doet,
ag ik val voor u te voet.
Ik en vinde geen vermaek,
Want u rede zijn maer enkel wind,
daer zo meenig jeugdig Herders kind,
meenigmael mee werd verblind.
Sal dan noijt mijn trou gemoet,
zijn beloond met wederminnen,
Sal ik noyt mijn Engel soet,
Door mijn smekingen verwinnen,
Tot verligting van mijn droeve pijn,
Goden wilt my dog genadig zijn,
eer ik in mijn min verdwijn.
'k Sal dan wreede Herderin,
Nogtans altijd Liefde toonen,
schoon gy mijn getrouwe min,
(Of ze trouwloos was) gaet hoonen,
'k Sal tot u mijn onbevlekte min,
nimmer stellen kunnen uijt mijn zin
Ey Filander zijt te vreen,
staekt vry al u droeve klagten,
'k Ben verwonnen door u reen,
Ik zal uwe pijn verzagten,
Om dat ik u nu bevind getrou,
Zal ik wezen u egte Vrouw,
Laet dog vaeren al u rouw.
Daer vlied mijne ramp weer heen,
Als een golf voor sterke winden,
door mijn klagten en gebeen,
hebt gy my verhoord beminde,
Laet ons vreugde maken tot besluyt:
Want mijn vryen dat is uyt.
Vlegt nu krans en Lauwerier,
Herders ende Herderinnen,
Neemt met vreugde u pleyzier,
speeld het zoete spel der minnen,
Kroont daer mede Bruydegom en Bruyd,
speeld op Bas, Phiool en Fluyt.
|
|
Auteursrechtvrij
