Een klugtig Lied, voorgevallen tussen een Kapityn, en zyn Soldaat.
Stem: Hoord hoe aardig dat ik voer &c.
HEt is een yder wel bekent,
Dat een Soldaets traktementje,
niet kan veele zlapperment,
Want het is zoon Slegten rentje,
Twintig stuyvertjes en agt,
Is so haastig doorgebragt.
Het beurde laast een braef Soldaet,
Dat sijn geldje was versoopen,
En den bloed en wist geen raed,
Had geen schoene om te loopen,
Niet of het was slegt en kael.
Hy had geen eten of geen gelt,
en is haestig heen gelopen,
Na zyn Kapteyn als een Helt,
Ik wou graeg wat Eeten kopen,
Geeft mijn dog wat geld tot Broot,
Of ik sterf door hongers noot.
Siet mijn Rok en Broek eens aen,
Ag mijn Heer is 't u behagen,
Geeft mijn laken want ik kan,
deeze Rok niet langer dragen,
So gy mijn geen kleren maekt,
Loop ik in 't kort moedernaekt.
Den Kaptijn wierd opstinaet,
Sprak komt gy mijn hier nog plagen,
Daer ik zelver weet geen raet,
| |
en wilt een kansje wagen,
Iouw vervloekte naekte guyt,
Loopt en snuyft 'er mee op uyt.
Dees soldaet dogt in zijn sin,
Vrient dat segt gy aen geen doven,
Dits een werkje na mijn zin,
Gy sult 'er wis aan gelove,
Moet ik stelen goeje Vriendt,
Dats een werkje dat mijn dient.
Hy heeft door zijn loos-bedrog,
Sijn kaptyns mantel gekregen,
En hy heeft hem straks gebrogt,
Na de Snyder sprak daer tege,
Maekt mijn daer een rok van Vriend,
Hout het geen dat u nog dient.
't Beurden korten tyd hier naer,
Sijn Kaptijn die quam hem tegen,
Hoe dus mooytjes lieve vaer,
Waer hebt gy die rok gekregen,
Deze Rok die gelykt gewis,
Of hy van mijn Mantel is.
Den Soldaet sprak overluyt,
Mijn Heer doen ik u quam klagen,
Doe zy gy u naekten guyt,
Loopt gy moet een kansje wagen,
Steelt en laet mijn tog met vreen,
En gaet gy maer aenstonds heen.
Den Kaptyn wierd opstinaet,
Liet hem aanstonds toen vangen,
En hy bragt hem voor Krijgsraet,
swoer hy zou hem late hangen,
Klaegden van zijn stropery,
Maer de Soldaet sprak hem vry.
Hy seyden mijn Heere ziet,
'k Had geen geldt om van te leven,
En mijn Kapiteyn wou niet,
Eene penning aen mijn geve,
Steelt wat zy hy Vagebont,
En vertrekt jouw lompen Hond.
'k Heb mijn Kaptyns raet gedaen,
En dee so hy my ging leeren,
'k Had geen Rok of Broek meer aen,
En seer sober in de kleere,
Ik nam zijn Mantel door noot,
Want ik had geen geld nog brood.
De Heeren wesen 't vonnis uyt,
En sy spraken vol van trouwe,
Den Kaptyn keek op sijn snuyt,
Vrient gy sult de Mantel houwen,
Dit baerden een groot gelag,
En mijn Heer die stont en sag.
|
|
Auteursrechtvrij
