Die hystorie dat leuen ende dat regiment des alre grootsten ende machtichsten conincx Alexander die heere ende prince was van alle die werelt
(1491)–Anoniem Die hystorie vanden grooten Coninck Alexander–
Auteursrechtvrij
[Folio f2r]
| |
 Hoe Alexander Porrius eyschte te campe
[B]Innen deser tijt beryet hem Alexander dat hi Porrius beroepen soude te campe Ende hi ontboet Porrius dattet scande waer dat lantsheren haer heer so zeer auenturen souden Ende hi ontboet hem dat hi tegen hem te camp quam man teghens man: ende soe wye verwonnen bleef die | |
[Folio f2v]
| |
soude sijn heer mede verwonnen bliuen ende onderdaen wesen den ghenen dien verwonne Porrius was hier of zeer blijde ende hi nam den camp aen teghen Alexander Want hi mercte inden strijt dat alexander mer vier cubitus lanck en was. ende hi was vijf cubitus lanc ende oec groot ende sterc Dus ontfinc Porrius den camp te vechten teghen alexander: hi verwonnen wye mochte. Hier en binnen ontteykende hem Alexander ende voer inden berch daer Porrius lach ende hi geliet hem oft hi copen wilde wijn ende vleysch Ende doe hi voor Porrius quam: soe vraechde hem Porrius wat alexander dede. ende hoe oudt dat hi was van iaren Alexander antwoorde Onse coninc hout hem als een ionc man plach: want hi sit in sijn tente biden viere als hi ghewoen is ende hi wermt hem Doe wort Porrius zeer blijde om dat hi teghen enen ouden man vechten soude. want hi was ionc ende onuersaecht Doe antwoorde hi Wat meent alexander ende waer voor hout hi ons ende waer om en merct hi sijn outheit niet Alexander antwoorde weder Here ic ben een maet ridder. so dat ic ten nausten niet en weet wat alexander doet Ende Porrius beryedt hem dat hi Alexander eenen brief gaf daer groot gedreych in ghescreuen stont. ende hi gheloefde hem groot goet op dat hi desen brief alexander gaue: ende doen zwoer Alexander | |
[Folio f3r]
| |
seluer dat alexander dien brief sien soude oeck watter nae quame Ende aldus voer hi weder te sijnen heer waert Daer na vergaderden dese twee coningen inden cam ende als si vochten soe waren sij lange in twifel in beyde den heren wye dattet schoenste hadde: mer alexander was altijt op sijn hoede Ende daer Porrius bi auenture op sijn volck sien soude soe stack hem alexander mitten swaerde een grote wonde ende hi moest hem op geuen tot alexanders wille Doe dit dat volc van Indien sach so liepen sij op alexander om dit te wreken Maer Alexander die badt hem dat sij hem een luttel woude horen spreken Ende doe verwanse alexander mit schonen redenen ende woorden Alsoe dat sij alexander voor haren heere ontfingen ende sij bleuen hem daer nae voort onderdanich. |
|