Die historie dat leven ende dat regiment des alre grootsten ende machtichsten coninc alexanders die heer was ende prince alle der werelt

¶ Een antwoerde tot alexander Capit lxviiij.

DIdimus den coninc vanden bracmannen antwoerde alexander in deser manieren Heer coninc du versmaetste onse boden die wi tot v senden als onwaerdighe luden nochtans dattu sulcken nyemaere van ons verhoert hebste, mer nv sel ic di van on-

[fol. h3v]

sen seden alle die waerheit vertellen Die bracmannen leuen een simpel leuen ende minnen alle suuerheit ende haten alle onreynicheit Si en begheren anders gheen dinc dan die natuer gheeft ende verleent Onse lijftocht is sempel, ende onse teer en is niet groet, want wi en begheren gheen lecker morselen, mer wi eten ende deylen onderlinghe onse spise, alsoet die aerde draecht sonder grauen ende ackeren, wi en eten gheen dinc dat leeft, ende hier om en wort onder ons nyemant siec noch en quellet Wi hebben oec een sede dat nyemant den anderen en helpet noch helpen doet, want wi sijn al effen rijc tot allen tiden Hier om soe leuen wi sonder haet ende oec sonder nijt, ende wi hebben alle euen groten armoede Ende aldus so sijn wi alle altoes effen ryc van goede Wi en hebben onder ons ghenen wet, want onder ons en is nyemant die misdoet Wi en weten oec niet van arbeyde daermen an winnen mach, want die ghiericheit is alte quaet Ende soe wie datter mede beuaen wort int herte, si brenct hem ten armoeden ende ten scande Want die ghiericheit en heeft gheen scande noch eynde Want soe die ghiericheit meer crighet, soe

[fol. h4r]

si meer begheert te hebben Wi en begheren gheen dinc dan dat wi steruen mochten sonder pijn, wi slapen sonder enighe sorghe wi en eyschen van nyemant dienst cleyn noch groet, wi sijn alle vry sonder dat alle onsen vleysch si onderdaen onse redene, want wi houden ouer felheit dat wi onse ghebueren dwinghen souden ons onderdanich te sijn die die moeder der natueren ons ghelijc ghemaket heeft Ende die vader van hemelrijck tot sinen ryc ghroepen heeft daermen ewelic in leeft mit blijscappen Wi leuen ghemackelic in onsen holen want nyemant en deert daer mit ghenen storen Wi en draghen gheen costelike cleder, want wi decken ons al mit papele alsoet tamelic is Wi en willen gheen vrouwen om oncuusheit mede te doen of onsuuer minne, met om dat wi begheren kinderen te winnen daer an Onder ons en sterft nyemant voer sinen vader, ende mitten doden en maken wi gheen feeste, want het tis mit ons alleens mitten minsten als mitten meesten: Met v doen ende uwen seden is dat ghi v grote goet legt anden doden, ende ghi en laet der aerden niet hebben dat hoer is, mer ghi ouerdect v doden mit suluer ende mit goude en-

[fol. h4v]

de ontneemt ende ontlegt der aerden aldus dat hoer is In onze lant en valt gheen plage want wi en onsuueren niet mit quaetheden die lucht daer die plagen om pleghen te ghescien Die wijnt ende dat weder is in onsen landen ghenoechlic, naden tiden vanden iare Wi en houden anders gheen medecijn dan dat wi eten crancke suuer spise soberlic want vasten doet euel ghenesen ende hout ons ghesont Wi en pleghen gheen speel dansen noch reyen noch tornyeren noch spul van dieren te maken ende wi en varen norghent om sulc spul te sien, want die werelt ende den hemel gheuen ons ghenoech scoenheden an te sien want wi mercken den hemel dat hi is schoen ende claer ende allesins is wel verciert mit den sterren ende mit den planeten Wi mercken oec in die zee die ghedaente van purpur ende oec die visschen in meniger manieren daer in spelen ende springen Dan mercken wi voert hoe die zee die aerde alle sins omme helst heuet recht oft haer suster waer: wi hebben oec groet ghenoecht te sien opten grote weyde die al om ende omme mit groen scone bloemen staen die soe wel ende soete ruken want die voer die oghen ende den sin soe

[fol. h5r]

veel ghenoechte vintmen daer in Wi hebben oec grote ghenoechte aen te sien die wilde bossche ende die groene bosschen daer die voghelen soe langhe ende soe scoen singen ende soe soet Dit sijn die rijcheden der natueren ende haer scoenheden ende weelden Wi en varen nemmermeer ten lande noch ter zee om comanschap te doen Want die rijcheden van vreemden landen en sel nemmermeer onsen sin verwinnen Want wi en begheren niet meer van aertsche goeden dan dat wi in armoede leuen moghen blidelick ende sonder sorge Wi en leren oec niet scoen spreken want daer an leggen loesheden want men cleet mit scoenre tale die logen soe scoen datter menich man mede ghehoent wort, want men onsculdicht dicke daer mede den misdadighen, ende verduustert dat recht daer mede soe dat die onsculdige verwijst wort Dan prysen alle diet hoeren den taelman ende seggen dat hi wijs is, mer dit is een onsalich prijs die die consciencie besmet, mer onder ons en doetmen dit nemmermeer want wi hebben enen sempel sprake die altoes wel ende waer spreket, wi en willen tot gheenre scolen ter scolen gaen die niet altoes en leert dat sekerste ende dat best, want wi en

[fol. h5v]

leren anders niet te eren dan dat ouerste goet Ende ghi leert te volghen ende te doen dat ghenoechlic is uwen vleysche, wi en offeren gode ghene beeste, noch en maken hem ende vercieren groten tempelen ende costelic te maken noch oec outaer als ghi doet Ende v luden schint dat gheen arm luden en sijn die uwes goets te doen moghen hebben, dit is groten misdaet, want god wil gheeert sijn om sine groetheit mit suueren dienst sonder bloet te storten of te offeren, want alsmen hem bidt mit suueren woerden, soe doet hi den menschen ghenadicheit, want god is seluer twoert daer alle dingen bi ghemaect sijn, ende allen dinghen behoet ende hout ende voet Dat woert minnen wi, wantet heeft ons ghegeuen onsen gheest ende onsen lijf Ende om dat god seluer is gheest ende leuen soe en mach men niet wel ghewinnen sijn vrienscap mit desen aertschen goede, mer men vindt sijn vrienschap mit suueren leuen, ende datmen hem dancke ende louen altoes Hier om soe segghen wi dat ghi onsalich volc sijt, want ghi en verstaet niet dat v beghin is vanden hemel, ende dat ghi maechscap hebt mit gode die alle dingen ghescepen heeft Mer mit dorperlike dingen

[fol. h6r]

besmetti uwe edelheit altemael, om dattu uwes vleyssches ghenoechte volcht nae sijnre begheerten Ende dat ghi hebt vercoren ende minnet alle dinghen die comen vander aerden Ende om die minne daer of soe onsuuerde die lucht ende dat water ende die aerde, Noch doe di veel meer misdaet ende quaet, want ghi sijt gode of ghegaen ende aenbedet dode luden, als of si gode waren, want si sijn moerdadighe luden ende vianden die u tot alle scanden brengen