woude die heylighe boeme vander sonnen ende vander manen Die paep antwoerde, op dat hi ende sijn gheselscap suuer ware ende sonderlinghe van wiuen, soe soude hise sien ende horen spreken, soe wat dat hi begheerde te weten, mer hi seide dat hi der sonnen boem sprac des auons als die sonne onder gaen soude, ende als si op gaen soude des morghens Ende der manen boem des ghelijcs Ende die boem stonden in een bosch in midden die omme bemuert was mit eenre muer die niet seer vast en was Ende doe si daer binnen gaen souden soe hiet hem die paep allen ofdoen hoer duerbaer clederen ende schoen, ende haer iuwelen Ende doe si binnen ghegaen waren, soe saghen si scone boemen midden staen, ende elc was wel hondert voeten hoech, ende daer hinc balsame aen die daer of droep ende was ghelijc cryeken Ende die coninc ende sijn ghesellen raepten daer balsame veel om dat si soe wel roeke want die coninc leyder mit hem binnen wel drie hondert van sinen ridders Ende om dat dese boeme soe scoen waren, ende mit balsem so wel gheladen, soe waende alexander dattet daer veel plech te reghenen, mer die paep swoer datter nye reghen noch voghel noch beesten