Van Brabant die excellente cronike
(2016)–Anoniem Alderexcellenste cronyke van Brabant, Die–
Auteursrechtelijk beschermd
[Folio 128v]
| |
 DJe coninc van Behem verstaende dat coninc Philippus van Vrancrijcke op hertoge Jan verbolgen was om den voorscreuen graue van Artoys, so trac hi totten coninc in vrancrike om hem tonderwijsen hoe men den hertoge van Brabant hinderen mocht Ende men socht al omme hulpe tegen den hertoge so dat .xvi. lantsheren tegen hem sworen ende werden sijn vianden ende ontseyden hem lijf ende goet, nemende groot gelt vanden Franschen coninc om soudeniers mede te betalen. Dit sijn die voorscreuen lantsheeren. die conestabel van Vrancrijcke, die coninc van Behem, die eertsbisschop van Colen, die eertsbisscop van Trier, die bisscop van Ludic, die graue van Gelre, die graue van Gulic, die graue van baren, de graue van Namen, die graue van Loen, die graue van Catsenelleboge, de prince vander Marcken, die heer van Valckenborch, die here van Heymsberch, heer Jan van beamont, die here van Monioyen. etcetera. Nochtans en hadt hertoghe Jan niemant vanden heren leet gedaen, ende veel van hem waren sijn magen ende somige sijn vassalen ende leenmannen. So sijn dese heren getrocken tot sint Truyen om van daer tlant van Brabant te belopen. Mer die hertoge leyde oorlochsvolck in die stadt van Leeuwe ende hadde goeden moet als een vroom here in zijn ondersaten hem seer vast betrouwende want geen volck is haren prince getrouwer dan die brabanders Ende hi vergaderde groot heyrcracht wt sijnen lande van Brabant, ende onueruaert quam hi tot Helysem, ende sijn volc omtrent hem ghe | |
[Folio 129r]
| |
reet voor haren prince te steruen oft hem te houden in sijn eere Ende anders gheen volc en had hi dan wt sinen lande, wt genomen drie vrome ridders wt vlaenderen. So meynde hertoge Jan sijnen vianden noch naerder te comen, maer het viel so groten regen ende die wegen waren so quaet datmen met waghen noch peerden niet varen en conde, mits welck hi daer .xij. dagen bleef leggende. etcetera. ¶ Doe quam daer die graue van Hollant op een orsbaer om metten hertoge te spreken ende te besoeken of hi vrede conde maken Ende als hi des hertogen sinne wiste so track hi te Sintruden bi dander partije om tselue te proeuen. Mer als hi aen hem lieden gheen bereetscap en vant, so ontboot hi hertoge Jan dat hi sijn best dade, want hi daer inne niet goets doen en conde Ende want hertoge Jan niet ghesint en was te branden oft te rouen ende arme lieden te maken in sijnre vianden lant, als int lant van Ludic ende Loen. etcetera. Daer veel princen ende heeren of bat tyrannen geen werck af en maken dien dunct dat hem lieden gheorloft is te doen dat hem belieft. Soe ontboot hi sijnen vianden tot Sintruyen datse niet en dorsten branden noch rouen, want hi wilde hen op die palen van sinen lande strijt leueren, ende hi sette hem dach des goensdachs daer na, oft wilden si eer, begerende datse hem dat lieten weten Mer als si dese bootschap hoorden so waren si alle beureest, so dat niemant van hen allen te stride comen dorst, daer dat brabants heyr droeuich om was, want si gelieten hem so vromelijc ende waren so willich om strijden dat hem al gemeenlic docht quaemt tot stride si souden victorie hebben. Aldus namen die voorscreuen heren wel thgelt van coninc Philippus van Vrancrijcke, mer om sinent wille wilden si niet vechten. Mer omtrent die palen ende opten cant vanden lande van Brabant stichtende roof ende brant, ende nv trocken si hier nv daer met vare, mer si altsamen en dorsten niet verbeyden haer vianden .xvi. lantsheeren tegen eenen lantsheere
¶ Doe wert hertoge Jan ridder gheslagen ende menich edelman met hem opten seluen tijt als hi met sinen heyre wilde trecken op sijn vianden om die te beuechten. Doe quam weder tot hem inder nacht die graue van Hollant om te tracteren vanden pays ende hi brachtet tot een bestant van ses weken. Doe brack die hertoge op ende die .xvi. lantsheren des gelijcx. Dit geschiede int iaer .M.ccc xxxij. opten .xij. dach van Meye
¶ Men leest oock in sommige boecken maer niet en vintment in die Brabantsche cronijcken, hoe dat dese voorseyde lantsheren op een tijt vergadert waren te Bruwylder by Colen in een abdye daer si te rade waren So quam hertoge Jan heymelijcken ende onbekent tot daer ghereden met eenen pagie ende hi ghinck hooren al haren raet die si met malcander sloten. Hier en tusschen so wert daer die misse begonnen, ende alst tijt waer datmen ter offerhande gaen soude, so en wilde die coninc van Behem ende die eertsbisscop van Colen deen voor den anderen niet ter offerhande gaen so ginc hertoge Jan voor hem allen onbekent sonder te bugen voor die heren ende offerde een gulden penninc, dies die heren hem verwonderden wie dat mocht zijn. So ginc die hertoge ter stont vter kerc | |
[Folio 129v]
| |
ken opt kerchof ende gaf den armen ooc een gulden penninc, ende op sijn paert scrijdende so seide hi tot een heraut die dair stont aldus Vrient ist dat v yemant vanden heren vraget wie die man is die daer offerde so segt dat Jan van coudenberge is ende dat ic haers raets ghetroos ben ende ick ontbiede hen velt ende strijt waer si dat begeren, ende so reet die hertoge haestelic wech Twelc die heren vernemende sijn hem geuolcht met gewapende, mer twas te vergeefs, want sijn paert was auerecht beslagen ende hi reet tot Limborch in sijn stadt daer hi vry was ¶ Als coninc Philippus van valoys vernam dat sijn gelt so verloren was ende sijn soudenieren hem so qualic gequeten hadden, so was hi toornich ende veranderde sijn propooste ende sandt aen hertoge Jan den eertsbisscop van Sens ende bisscop van Terwane hem biddende vriendelijc dat hi bi hem in Vrancrijcke comen wilde. Twelc verstaende hertoge Jan heuet die heren vriendelic ontfanghen hem minlike antwoorden geuende ende track met schonen state totten coninc. Twelc vernemende sijn vianden so trocken si ooc derwaerts meynende aenden coninc grote clachte te doen ouer den hertoge Die coninc vernemende des hertogen coemste so is hi hem tegen ghecomen te Compendien ende ontfinc hem met groter eeren So deden ooc die coninc van Nauarre ende die graue van Stampes dye hem ten derden lede bestonden ende veele ander baroenen Ende die coninc ende die hertoge hadden veel minlijke conuersatien te samen. Ten lesten gaf hi sijn dochter den ionchere Jan des hertogen eersten sone met veel goets, ende so quam die hertoge weder in Brabant. Ende die voorscreuen lantsheren vertrocken ooc sonder haer begheerte ghecregen te hebben want die coninc wel voelde haer grote ongetrouwicheyt ende des hertogen getrouwicheyt ende oprechticheit Corts daer na sandt hertoge Jan sijnen iongen sone eerlic in Vrancrike tot sijnre bruyt, also die voorwaerde ghemaect was Mer niet langhe daer na so sterf die coninclijcke maget. daer na sandt die coninc weder eerliken tkint tot sijnen vader den hertoge |
|