Een Aemstelredams amoureus lietboeck

Een nieu Liedeken, Op die wijse: Almangie de moer.

Schoon Liefken ient,
Int Hart gheprent ghepresen
Om v lijde ick torment,
Dat ick absent
Van v dus lang moet wesen,
Ick woude het waer een endt,
O Roosken root seer excelent,
V wesen bloot
Brengt mijn harteken in torment
V oochskens schoon
Staen my te thoon,
Ghelijck die morgen sterren // in t'shemels throon.

Schout nyders quaet
Die altijt quaet versieren
En zaeyen oock haren saet,
Deur twist en haet, daer zy in domineren
En spreken niet dan quaet
Vliet haer gequel, schout haer ghepraet
Dat haer opstel, mach comen te laet,
Reyn Maechdelijn zaet,
Compt my te baet,

[p. 150]

 

So mach ick domineren

 

Na s'werelts raet.

 

 

 

Eylacy discoort

 

En wilt op my niet wreecken

 

In lijden blijf ick versmoort,

 

Maer dat ick rechte voort,

 

Mijn soete Lief mocht spreecken

 

So quam mijn vruecht anboort

 

O Liefken soet, mijn bede aenhoort,

 

Al deur den groet // geeft my confoort

 

O bloeyende iuecht

 

Mijn t'sherten ghenuecht

 

Ick sal v niet begheuen Lief

 

Peynst om my als ghy meucht.

 

 

 

Princesselicke greyn,

 

Wilt my compassy thoonen

 

Wt Liefden certeyn,

 

Ghy zijt die Liefste alleyn

 

Bouen alle Vrouwen

 

Al in des Werelts pleyn

 

O eedel Kersouw,

 

Daer ick alleyn op bouw

 

O reyne Jonckvrou,

 

Dien ick alleyn betrou

 

O Roosken root, troost my tis noot

 

Ick sal v niet verlaten Lief,

 

Tot inder Doot.