Een Aemstelredams amoureus lietboeck

Een nieu Liedeken, Op die wijse: Van quater brande.

Met gantscher bedruckter harten
Claech ic v mijn swaer torment
Want ick lijde druck en smerte,
Om dat ick moet zijn absent
Van de liefste reyne, die ick certeyne
Met gantscher harten bemin
Schoon Roosemereyne, ghy zijt alleyne
Vercoren in mijn zin.

Hoe soude ick v connen vergeten
Dien ick alsoo seer bemin

[p. 113]

 

Want ghy zijt in mijn gheseten

 

Bouen Venus die Godin

 

Onder tshemels trone, spant sy de crone

 

Die int Hart verheuen is

 

Want ghy zijt schone, Net van persone

 

Van leden zijt ghy fris

 

 

 

Ghelijck die maen is blinckende schone

 

Bouen alle sterren cleyn

 

Also spant zy voorwaer die crone

 

Bouen alle Vrouwen reyn

 

Mocht ick eens wesen, vry sonder vresen

 

By v schoon Bloemken ient

 

Schoon lief ghepresen, ghy cont ghenesen

 

Mijn druck en swaer torment.

 

 

 

Lacy moet ick nu staen besiden,

 

Dat door dese clappers fel

 

Die mijn liefd' t'uwaert benijden,

 

En maecken mijn sinnekens rebel

 

Door uwen cueren, moet ick besueren

 

Int harte lijden groot,

 

Tot alder uren so moet ick treuren

 

Om v reyn roosken root.

 

 

 

Weest ghedachtich Thisbe schoone,

 

Welck verwacht haer soete Lief

 

Piramus quam aldaer ten toone,

 

Niet vindende zijn liefste Lief

 

Mistroostich alsoo dat schene, om zijn lief allene

 

Hem selfs aen deed' die doot,

 

Dat siende Thisbe reene, zy viel in wenen,

 

Sterf by haer lief die doot.

 

 

 

Venus met uwen straele

 

Hoe valt ghy my dus rebel

 

Wat eer cont ghy aen my behalen,

 

Dat ghy my doet dit ghequel

 

Ghy hebt mijn ghegheuen, wt v Beecker verheuen

 

Den dranck der minnen soet

 

Alle mijn ionck leuen, brengt ghi in sneuen,

 

Al door den minnen gloet.

 

 

 

Cupido wreet en moortdadich,

 

Ghy hebt mijn ionck hart doorwont

 

Met uwen pijlen onghenadich

 

Schiet ghy my tot alder stont

 

Lief tot allen daghen, so moet ick clagen,

 

Mijn druck en teghenspoet

[p. 114]

 

Ick moet nv dragen, dese swaer plaghen

 

Om v reyn Liefken soet.

 

 

 

Nochtans had ick voor my ghenomen

 

V dienen tot alder tijt,

 

Lopende den tijt sou comen

 

Dat wy souden zijn verblijt

 

Lief moet ick v deruen, so moet ick steruen

 

Troost hem die vrede doet

 

Na Atropos eruen, so moet ick sweruen

 

Laet ghy my inde noot.

 

 

 

Prince.

 

 

 

Adieu Princes met droeuighen sinnen

 

V beveel ick mijn ionghe hart

 

Adieu mijn liefste die ick beminne

 

Waerom ick moet lijden smart

 

Gheeft Medecijne, den Dienaer dijne

 

Verhoort toch mijn propoost

 

Want t'allen termijne, ic heel verdwijne,

 

Laet ghy my onghetroost.