Een Aemstelredams amoureus lietboeck

Een nieu Liedeken, Op die voys: Mamere [ie] voy robin.

Ick weet een Peerle ient,
Gheprent // in Schoonheyt rijcke
Noyt Man en heeft present,
Bekent // haerder ghelijcke
Diamant ofte Robijn
Sangwijn verciert in gouwe
En vintmen tot ghenen termijn,
Soo fijn // In gheen Lantsdouwe,

Ghelijck die Sonne claer //
Eenpaer, Int tshemels throone
So is mijn Lieff voorwaer,
Aldaer blinckende schone.

Waer ick een Cooninck vayliant,
Playsandt // Rijck van persoone
Ick versette voor haer mijn Lant
En sant // En oock mijn crone

Dat ick mijn ghedacht.
Dach en nacht, op haer set als donwijse
Zy is my te hooghe van macht
Gheacht // Ende oock te groot van prijse.

Dees peerle daer my dat leet
Zeer wreet // om moet ghebueren
Tis mijn lief dat ick weet,
Hoe zy heet // die fluer der flueren.

Mocht ick met mijn shersen bloet,
Onsoet // haer noch te winnen
Zo sout ick tot een vloet
Mijn bloet // wt laten rinnen.

Sturffe ick dan van rouwe groot
Den dood // om haer duer desen
Zo ware mijn wondekens root,

[p. 85]

 

Ter noot // Gheheel ghenezen.

 

 

 

Ick gheue elck minnaer wel,

 

Beuel dat hy liefde draghe

 

Maer dat hy der liefden ghequel

 

Zeer fel, Niet en beclaghe.

 

 

 

Die hem spieghelt vry,

 

Aen my // die spieghelt hem sachte

 

Elck minnaer verre ofte by

 

Wie tzy, slaet hier wel op achte.

 

 

 

Prince mindy een edel greyn,

 

Int pleyn // Als ick bouen maten

 

Zo en muechdy der liefden treyn,

 

Certeyn, met recht haten.