Een Aemstelredams amoureus lietboeck


Een nieu Liedeken, Op de wijse: Ick ginck eenmael spaceren. Ghepeyns ghy doet my trueren, Nacht ende dach Zy en mach my niet ghebueren Dus roep ick o wee o wach Die Liefste die oyt zach, Zy mach my niet ghebueren Dies moet mijn ionckhert schueren Dus truer ick nacht dach Haer oochgens Christalyns, Die zy al van my doet Veel zuerder dan asijne, Veel bitter dan roet Haer woordekens seer soet Waren eens medecijne, Die zijn nu als fenyne Dat kost mijns herten bloet. Mijn kermen ende suchten Die setse op een sy Sy payt my al met cluchten Al duer een ander perty Haer gheck hout zy met my, Sy mach my sien noch luchten Dus moet ick van haer vluchten, Hoe soude ick wesen bly. Daerom mach ick wel schrijuen, Dat vrouwen woorden zijn niet Als winden die daer drijuen, Als een verwaeyt riet Waer ick die oorsaecke siet, So mocht sy op my kyuen, Met recht van my blyuen, Maer lacy neen ick niet.
[pagina 58]
Ghy Princen wilt v versinnen, Ghy die de liefde bestaet, Ten is gheen kunst te beghinnen Daer het eynde so bitter van smaect Aldus ben ick gheraeckt, Ick moetet selfs bekinnen Dat my die liefde doet quellen, En maeckt my desperaet.