Een Aemstelredams amoureus lietboeck


Een nieu Liedeken ghepresen, die niet singen kan, de mach t'lesen. Dat ickse nu moet laten, Daer al mijn troost anstaet. Ghaen dolen langs ter straten Dach ende nacht vroech ende laet, Dat is dwelck my nv schaet
[pagina 28]
Ende brengt mijn hert in ghequel Hoe soude ick vruecht bedrijuen Sy bemint een ander dat weet ick wel Teghen my is zy rebel Nochtans sal zy in mijn herteken Die alder liefste blijuen Mijn hert heeft zy bevanghen Zo vast ick en kan haer niet ontgaen Nae haer staet mijn verlangen Want druck heb ick voor liefde ontfaen, Tis al ghedaen, Een ander heeft zy in haren sin Hoe sout ick vruechde bedrijuen, My dunckt datse my niet en mint, En ben ick niet verblint Nochtans sal zy in mijn herteken Die alder liefste blijuen. Ick mach my ooghen wel claghen Want het nu my mach baten niet, Ende leuen alle mijn daghen In jammer ende swaer verdriet, Ist datse nu niet, Haer liefde tot my toont Hoe soude ick vruechde bedrijuen Mijn arbeyt en wort niet gheloont Aldus worde ick ghehoont Nochtans sal sy in mijn herteken Die alder liefste blijuen. Wat baet claghen oft suchten Want druck is my dat fondament Ick ben in swaren duchten Dat droefheyt in mijn hert sal zijn gheprent Maer als ick het bekent, Een ander heeftse lieuer dan my Hoe soude ick vruechde bedrijuen, Het is groot verdriet dat ick nu sy Zeer selden ben ick bly Nochtans so salse in mijn herteken, Die alder liefste blijuen.