Een Aemstelredams amoureus lietboeck

Een nieu Liedeken, Op de wijse parduana de vaccas.

Deur liefden wil ick openbaren,
Mijn druck mijn teghenspoet
Met een die plach te verghaeren,
Die hout my nu onder de voet.

In hoocheyt is zy gheresen
Van herten seer obstinaet,
Zy plach so ghaerne by my te wesen
Te ghaen met my al achter de straet.

In mijn huys comt zy my besoecken,
Ende sprack ick come v te ghemoet
Met liefden ghae ick versoecken
Maer het eynde was beter dan roet.

Haer vrienden wilde zy ghaen vraghen
Dat was altijt haer woort
Ick en soude my niet versaghen,
Om met haer in liefden gaen voort.

Veel vryheyt dat zy my toonde
Recht of haer goet my ware ghemeyn,
Haer buydel met ghelt zy my bode,
En bewees my haer liefde niet cleyn.

Maer doen daer een rijcker quam ghenaken
Nam zy van my een keer
Staende met my niet meer ter spraken,
Want daer zijn met my veel meer.

Het doen gheen vrijsters van eren
Die doen alsulcke daet
Die lange met vrijers converseren,
Ende int eynde ghaen draghen haet.

Ghy Princen wilt v wachten
Voor een fenijnich stekende Serpent
Sprekende woorden van crachte
Daer haer herte niet en is ontrent.