Een Aemstelredams amoureus lietboeck

Een nieu Liedeken, Op die wijse: alst beghint.

Cupido triumphant,
Anhoort mijn lamenteren
Mijn liefste Lief playsant
Wilt my abandoneren
Sy toont my snel,
Meneseus aenschijn fel,
Mijn jonckharteken doet zy ghequel.

Hadt ick haer yet misseyt,
Met woorden of met wercken
So mochtse haer wreetheyt
Met recht op my verstercken
Maer neen ick voorwaer,
Mijn trouwe boot ick haer,
Wt rechte liefde, dat is claer.

Doe ick eens int harte stont,
Hieltse my in groter werden
Het docht haer eenen vont
Gheen lieuer Lief op eerden,
Als zy my aensach
Haer Harteken was dien dach
Verheucht in liefde als liefde plach,

Maer ic en wijts my niet

[p. 16]

 

Al maeckt zy haer partye,

 

Het leydt dat my gheschiet

 

En compt door gheen enuye,

 

Maer clappers quaet

 

Die sayen altijt haer zaet,

 

Sy maecken mijn zinnekens desperaet.

 

 

 

Al is zy zeer ghestoort,

 

Op my tot allen stonden

 

En heeft mijn hart deur boort

 

Met dootlicke wonden

 

Nochtans so zal ick zijn,

 

Een ghetrouwe dienaer fijn,

 

Al laeft ghy mijn harte met fenijn.

 

 

 

Maer als ic ouer peyse

 

Ons troostelijcke zaken,

 

Die wy so menich reyse,

 

Secreet te samen spraecken

 

So valt my dan den moet

 

Gheheel al onder die voet,

 

Mijn oochkens wenen roode bloet.

 

 

 

Mocht ick na het lang verbeyden

 

Ten laetsten troost weruen

 

So soude mijn bitter scheyden,

 

Versoeten als conseruen,

 

Maer zy laet my inden noot

 

Ick sterue om haer den doot,

 

Door t'weygeren van haer moudeken root

 

 

 

Maer waer zy noch te winnen

 

Met den Sweerde of met der Lance,

 

Zo soude mijn hart van binnen

 

Verhueghen vol playsance,

 

Al most ick dan gaen

 

In doots perijckel staen

 

Noch soude ick hopen troost te ontfaen.

 

 

 

Bleef ick dan inden strijdt,

 

Als Troylus verslaghen

 

So soude ick om die liefste mijn,

 

Den doot ghewillich draghen

 

Want het steruen is snoot,

 

Die doot is hem soet

 

Den minnaer de ongetroost gaen moet.

 

 

 

Princesse Liefste reyn

 

Wilt mijn compassie thonen,

 

So zal ick v certeyn

[p. 17]

 

Met een edel hoetken cronen

 

Al van violierkens ient

 

Gout bloemkens vast gheprent,

 

Ende olifierkens excellent.