Een Aemstelredams amoureus lietboeck

Een nieu Lied, op de wijse: alst begint.

Cupido god, duer uwe minnen stralen
V scherp ghebot, doet my in liefden dwalen
Ick ben versot,
Op een bruyn smadelijn smalen, Die met my spot.

Venus bestier, vint ick zeer dubbelt van treken,
Der minnen vier, heeft zy in my ontsteken
Die liefste rozier
Ic machse sien noch spreken, tis groot dangier

Tis groot verdriet, die liefste moet ick deruen,
Die trou gebiet, en niet en kan verderuen
Om dat zy vliet,
Moet ic van rouwe steruen, int meer gheschiet.

Haer soet samblant, is my een medecijne
Zeer triumphant, plach ic by haer te zijne
Die liefste playsant,
Laet mijn in grote pijne, an mijn verstant.

Als ick ansach, haer vriendelic ymagie
Nacht en dach, schep ick in haer coragie,
Dies ick wel mach,
Clagen om haer visagie, sonder verdrach.

Sonder confoort, laet zy my nu alleyne
Dus wy accoort, laet zy my nu alleyne,
Dus roep ick moort
Duer my lief alleyne, de my verstoort.

Adieu eylaes, adieu Princesse schone,
Ick was te dwaes, te vryen v persone,
Dies ick nu raes,
Dat ick my seluen so hone, op dit relaes.