Een Aemstelredams amoureus lietboeck

Een nieu Liedeken

Aenmerckt doch mijn gheclach,
Ghy Ruyters fraey van sinnen,
Ic truere nacht ende dach,
Ende roepe o wy o wach
Dwelc ic wel clagen mach,
Want om een de ic eens sach
thert duerstraelt van minnen

Maer lacen hoort hier naer
Al heeftse my gheleecken
Een ander sach ick daer
Staen spreecken tegen haer
Dat scouwen viel my swaer
Ende ick ghinck van daer
Dat hert dat docht mi breken

Beroert was al mijn bloet
Ic en cost my niet bedwingen
Dat dede vrou venus bloet
Die alle harten voet
Al metter minnen gloet
Al mijn bloet nam sinen vloet,
tmoste ter nosen wtspringen.

Den nacht viel my te lanck
ic en conde niet langer dueren
Ic was in haer bedwanck
Die minne ginc haren ganc
Die swaer gepeysen stranc,
Haer en weet icx geen ondanc
Mocht zy mi noch gebueren

Och mocht eens anders gaen
Wilde den tijt verkeeren
Al ben ick gheuaen
Bedruct met menige traen
Al om dat minnelick graen
Alle druc soude ic versmaen
Ende altijt vruecht vermeren.

Elc die dit liedeken singt
Mint vrolijc tot allen tijden
Die wter schalen drinct
Mer de vrou venus scinckt
Mijn lijden ouerdinckt,
Ist dat gy int beecxken sprinct
certeyn ghy moet wat lyden.