Ad Interim. Jaargang 5

[p. 354]

Woorden

Ik hoorde u vannacht bewegen,
de wanden hadden stem verkregen,
gordijnen hingen doodstil neer,
daarbinnen liept gij heen en weer
in een niet aan te raken lijden
dat ook achter mijn ogen schreide,
heel zwak en langzaam. Wij tezaam
werden verenigd in de naam
van allen die niet kunnen rusten,
want nooit bereiken zij de kusten
der stilte, hun geloof bezit
alleen een kleine stem die bidt
en bidden blijft, opdat het zwijgen
der wanhoop niet te hoog zal stijgen.
Niets anders rest hun dan de troost
van woorden naakt en zinneloos.

M. Mok