Ad Interim. Jaargang 5

[p. 353]

Schaduw

Gij hoort mij niet meer aan, ofschoon
ik al mijn woorden op de toon
van uw vergankelijkheid spreek
en elken avond openbreek
naar uw geluidloos zijn, uw staan
in den verborgen oceaan
achter de bergen van de tijd.
Mijn stem wordt innig, maar gij zijt
zo ver ontweken dat de draad
in het oneindige vergaat,
als schaduwing van blinkend rag
onder het doven van den dag.

M. Mok