Ad Interim. Jaargang 5

[p. 303]

George Barker (1913-)
Aan elk van mijn generatiegenoten

Wat was het waar je aan denkt - de zomermorgens
Langs de rivier bij Richmond met een vrouw;
En als je onhandig, in je badpak, kuste,
Grimaste tussen rozen de historie. Welk een teken -
Had je het maar herkend, had je het maar herkend!
En als je in spiegels keek was dan dit teken
Even klaar als de pijn in een parelhart?
Een vreeslijk morgen, met Teutoons gebaren
Het niet te loochnen gisteren zinloos hetend?

Wij spanden de haan der toekomst als wij kusten
En uit ons roekloos woord, als drakenzaad,
Rijst nu de dood op: toen wij vrolijk waren,
Dansend tesaam in wat wij leven dachten,
Sloten onze armen zich niet om de deernen des doods,
Die ons vandaag, vandaag in onze bedden wachten?

Bert Voeten