Ad Interim. Jaargang 5

[p. 281]

Cecil Day Lewis (1904-)
O onderaardse brand......

O onderaardse brand, breek uit!
storm, stoor u niet aan 't lot
des braven burgers van de ziel,
de middelaar van God!

Wie hoeve en fabriek vernielt
ten bate van zijn villa,
is een slecht huisheer en verdient
geen woord van goeden wille.

Hij die de valk van 't zwerk verdrong,
de tijger heeft getemd,
die 't erfgoed van het bloed verloor
voor 't schaamtevolle hemd,

Wiens hand een Cain gebrandmerkt heeft,
doch duikboten bekruist -
stuur dezen wonderdokter thans
zijn eigen pillen thuis.

De winteravond houdt bedaard
zijn pauze van kristal,
bevroren wachten stromen licht
omtrent hun bedding al.

Genoot, beschouwen wij de aard'
weerspannig als ons doel:
de doodskop aan ons voet bewaart
een uitgestreken smoel:

Hij puurt uit het gewicht der kou
een ondergronds grimas;

[p. 282]

 

maar weet voorgoed waarom de geest

 

aan vlees gebonden was.

 

 

 

Voor ons, in winters tirannie,

 

blijft nog genoeg te doen:

 

de plannen, waar het moet, herzien,

 

staketsels slopen, ploegen.

 

 

 

Zodat, wanneer de sleutelbloem

 

zonwarme wegen siert,

 

wij onze geest in ballingschap

 

mogen begroeten hier.

 

 

 

Jan G. Elburg