Ad Interim. Jaargang 5

[p. 283]

Louis Macneice (1907-)
Provence

Het is tien jaren her sinds zij tesaam
de herfst doorbrachten in Provence: de wijngaard
lag dicht rondom het huis; muskiet en krekel
roerden zich dag en nacht; en bij de zee
werden hun schouders donker en daar was
een vrolijke oude man die nooit een dag
oversloeg, dol op de zon, maar bang
voor water. Elke middag na het zwemmen
waren zij uitgehongerd; hun kokkin,
een Baskische, kookte op houtskool - aubergines met knoflook,
en grote groene druiven spatten uiteen in hun monden
en geurden naar eau de Cologne. Zij hadden geen wens
dan dat dit door zou gaan. De wijnoogst ziende -
een rij ossenkarren en de snuit van elk dier
een vlek bewegend purper - zei hij plots
‘Wij moeten spoedig trouwen’. Ginds op het strand,
zijn vrouw en drie van zijn drie kinderen dood,
lag een oude man in de zon, volmaakt gelukkig.

Bert Voeten