Ad Interim. Jaargang 5

[p. 244]

Alfred Edward Housman (1860-1936)
Wees stil, mijn ziel......

Wees stil, mijn ziel, wees stil; uw waapnen zijn onzeker.
Aarde en hoge hemel zijn hecht gebouwd, in een oud uur.
Denk liever - roep hen weer, voor 't drinken van smarts beker,
De dagen vol van rust, O ziel, en lang van duur.

Onheusheid werd bemind, maar in de duistre groeve
Sliep ik en zag niet; wie ook weende ik vond geen traan;
Zweet droop, er vloeide bloed en ik was nimmer droevig:
Het was toen goed met mij, de dagen vóór 't bestaan.

Nu 'k het waarom bepeins, verstrikt, zonder geleide
Op aarde omga, drink ik de lucht en voel de zon.
Wees stil, wees stil, mijn ziel; het is voor een getijde;
Verdraag dit uur, verwijl bij onrechts bron.

Zie, hoge hemel en aarde lijden vanaf de schepping;
Al wat een hart ooit brak is hier, doch zonder zin:
Woede en hoon en haat en vrees en ook ontzetting -
Waarom ontwaakte ik? Wanneer slaap ik weer in?

Jan Spierdijk