Ad Interim. Jaargang 2

[p. 292]

Alfred Kossmann
Shakespeare: sonnet 66

Moe van dit alles smacht ik naar de dood.
Zie ik het naakte beedlaarskind versmaad
En schaamle ijdelheid in pronkgewaad
En zuivre trouw meinedig in de nood

En gouden eer aan schooiersvolk vergooid
En deugd door dronken razernij verkracht
En eerlijkheid verbannen en veracht
En kracht door manke willekeur gekooid

En kunst voor blind gezag verlamd en stom
En geest door dwaze wetenschap berecht
En simple waarheid uitgemaakt voor dom
En dienaar goed in dienst van koning slecht,

Dan ging ik gaarne, moe van alles, heen,
Liet ik niet haar van wie ik houd alleen.