Ad Interim. Jaargang 2

[p. 125]

H. de Bruin
Drie sonnetten van Shakespeare

XIV

Mijn oordeel grondt zich niet op sterrenkunst,
toch ben ik dunkt mij haar beoefenaar,
maar niet ter profetie van wanspoed, gunst,
van plagen, misgewas of aard van 't jaar,
terwijl ik zeker niet voorzeggen dorst
de mengeling van weerlicht, water, wind,
de wiss'lende gelukskans van den vorst,
wiens levensloop zich aan de trans ontspint.
Neen, in uw oogopslag heb ik ontdekt,
in dat onwrikbaar sterrebeeld geschouwd:
de ware kunst, in schoonheid opgewekt,
zo gij niet spaarzaam blijft uit zelfbehoud.
Dàn, kondigt het voorspellend teken af,
sterft gij der waarheid en wordt schoonheids graf.

[p. 126]

XXIV

Mijn oog gelijkt den schilder, het penseelt
op 's harten grond u gans volmaakt en schoon:
mijn lichaam tot omlijsting, staat uw beeld
als schilderij in grote stijl ten toon.
Zie, hoe de vaardigheid des schilders vangt
al schilderend het wezen en de schijn
des beelds van u dat in mijn zielshuis hangt,
welks vensteren uw eigen ogen zijn.
Aanmerk hetgeen elk, oog voor oog, hier won:
het mijne schiep uw vorm, het uwe biedt
een venster op mijn binnenst, waar de zon
belieft te spelen en u stil beziet.
De ogen toch zijn listig, 't is hun aard,
zij zien de omtrek, 't hart blijft onbestaard.

[p. 127]

XLIV

Omtrent die tijd, wanneer die tijd ooit komt,
dat gij bedenklijk ziet op mijn tekort,
dewijl uw liefde 't hoogst getal besomt
en 't raadzaam vindt dat er gerekend wordt;
omtrent die tijd dat g'u mij vreemd onttrekt,
en nauwlijks nog die zon, uw oog, mij groet,
uw liefde zich niet meer te mijnwaart strekt
maar donker bij zichzelf verwijlen moet;
omtrent die tijd verzink ik in 't besef
van eigen eenzaamheden, en bewaak,
terwijl ik tot mijzelf de hand ophef,
het wettig recht van u in deze zaak.
Want uw verlating wordt legale daad,
sinds wederliefde's oorzaak mij ontgaat.