Ad Interim. Jaargang 2

[p. 124]

H.J. van Tienhoven
Zomerreis

Weer rijst het oud kasteel wit uit vers groen.
In alle vensterschijven stralen zonnen.
Het keurig pad deelt 't gras in twee gazonnen.
Niets is veranderd, alles bleef als toen.

Alleen de tuinman in blauw boezeroen
heeft mooglijk aan grijs haar en ernst gewonnen.
En toch weet ik de reis vergeefs begonnen,
ook al schijnt alles nog te zijn als toen.

Ik haal 't verkreukeld kiekje uit mijn zak
en weet dat ik het ben, aan het gelaat:
Een jongen in een wit matrozenpak
die stapvoets langs het smalle grintpad gaat.

Maar 't beeld blijft een dood beeld, dat koud en vlak
tussen mij en den witten jongen staat.