Het oude Nederlandsche lied. Eerste vervolg: Souterliedekens

[p. 291]

160.
Een liedeken met vruechden goet en dat ic sal ons gaen beginnen. Int walsche Dou vien cela.
(Ps. LXXII)

Dou vient ce - la
bel - le je vous sup - ply - - - - - e
que plus a moy ne vous recommandez
tou - siours se-ray de tris - tes - se rem-ply
jusques a tant qu'au vray
me le man - - - - - dez
je croy que plus vous ne me de-mandez
mais non ob - stant re scripuez moy la bel - le
si vo-stre cueur a fait
a - mour nou - vel - - - - - - le.

CHANSONS NOUVELLES, PIERRE ATTAIGNANT Paris 1527.

Vgl. Commer XII 16, de muziek aldaar, door Claudin, heeft niets met onze melodie te maken. Tilman Susato 1551 III geeft muziek zonder tekst onder den titel ‘Dont vien tcela’; de superius, de eenige mij bekende stem, komt niet met onze melodie overeen. Even min doet dat die in het luitboek van Thysius (Land bl. 99). - Pierre Phalase 1641 Livre VII bl. 4. - † 1562 Schriftver. L. (Wackernagel Ndl. Refr. 16). - 1569 † Veelderh. fol. 143 G. - 1570 en 1597 z. Eitner, Bibl. 314. - 1605 † Princesse Lietboek bl. 42. - 1618 † Soetjen Gerrits nr. 2.

[p. 292]

B
Nae de wise Dou vien ce la.

 

1.

 

Waer lyden troost

 

Soe soude ic eens verblyden;

 

Mer neent, mijn sins propoost

 

Es mij vol fantelzijen

 

Om een die suijuer juecht

 

Die mij met haerder minnen

 

Beneempt solaes en vruecht

 

Van mijnen jonghen sinnen,

 

Ontpast, belast, ontvuecht

 

Vloeijt druck int herte binnen.

 

 

 

2.

 

Nacht ende dach

 

Soe wensch ic haer mijn jonste

 

Met al dat thert vermach,

 

Lijf, goet en alle mijn conste.

 

Mocht mij van haer gheschien

 

Een troostelijck bejaghen

 

Soe soude van mij vlien

 

Druck, lyden ende claghen.

 

Och wou sij eens op my sien

 

Dat waer mijns sins behaghen!

 

 

 

3.

 

Noijt lief soe reijn,

 

Noijt maechdelijck wesen,

 

Noijt amorueser greijn,

 

Noijt lief soe wert ghepresen,

 

Noijt aanschijn soe blanck,

 

Noijt schoonder bruijn ooghen,

 

Noijt voijs soe niet en clanck,

 

Noijt vrindelijcker betooghen,

 

O lief, mijn sinnekens cranck

 

Doedij ey laes verdrooghen!

 

 

 

4.

 

Schoon lief, waert ghy

 

Met mijnder minnen bevanghen,

 

Hoe minnelijck sou ic dij

 

Al in mijn aermkens ontfanghen

 

En neemen u confoort

 

Met hondert dusent groeten.

 

Sulck amorues repoort

 

Sou ons verlaghen moeten.

 

Och lief, een troostelyck woert

 

Can mijnen druck versoeten!

 

 

 

5.

 

Die boomkens staen

 

Int velt soo vrolijc en waijen

 

Daer als mach vruecht bij vaen

 

Door troostelijck verfraijen;

 

Mer lief, ghij blijft soe vast,

 

Van sinnen so hert als sercken,

 

Dat ghy mynen swaren last

 

Niet en wilt aenmercken.

 

Och waert ghij soe ontpast

 

Ic souwer in verstercken.

 

 

 

6.

 

Princersse lief,

 

Al mocht ic hondert jaer leuen

 

Gheen ander voer mijn gherief

 

En wordt int herte ghescreven.

 

Nunforts slaen ic bloot

 

Van u lief met groot misbaer,

 

Soe sterve ic dan die doot,

 

O vonnis maertelaer!

 

Dan soe blijf ic inder noot

 

Daer ic moet blijven int eeuwich vaer.

 

 

 

HS. TE LEIDEN No. B.P.L. 1289 MIDDEN DER XVI EEUW

 

achter de Souterliedekens.