Het oude Nederlandsche lied. Eerste vervolg: Souterliedekens

[p. 285]

156.
Dese nijders met haer quaet fenijn
Int walsce Je my mon cueur.
(Ps. CXVII)

1.
Dese nyders hebbent zo haest bespiet,
de - se nyders hebbent zo haest be-spiet
wan - neer daer vruecht en zo laes ge - schiet
daerom en wil - len wij 't laten niet
zij brenghen haerselfs int ver-driet
laet ons bedrijven jolijt
vruecht hanteren tot nijders spijt,
wy mogen wel loven en dancken den Heer,
vrolijck wesen in duechden, in eer.

J'ay mis mon cueur en une seule- ment
si tres av - - vant que ne s'en peult sortir
tant plus y pen - ce et plus ay de soulcy las
je ne puis vivre joy - eu - se - ment las
je ne puis vivre joyeusement.

2.
Jolijt te bedrijven en niet te kyven
Prijsen wy nu aldermeest,
Wilt by ons blyven en vruecht aenclyven
Verhuecht u nu tot deser feest!
Weest vrolijck sonder verdriet
En mijt voor malcander niet.

Wy moghen wel loven en dancken den Heer,

Vrolijck wesen in duechden, in eer.

[p. 286]

 

3.

 

Geckt oft spot ofte niet vertreckt,

 

Wat ghy hoort, ofte wat ghy siet;

 

Wilt niet veel seggen, u worde beleggen,

 

So breugdy niemant int verdriet.

 

Voor nijders en clappers weest niet verveert,

 

U vreuchde int openbaer verclaert.

 

Wy moghen wel loven en dancken den Heer,

 

Vrolijck wesen in duechden, in eer.

 

 

 

4.

 

Wat weten zy van der werelt te spreken

 

Die altoos zijn melancholijck?

 

Haer harte is met droefheyt deursteken

 

Nimmermeer so is hy bly.

 

Laet vaeren melancoly!

 

Een yeghelijck met zijn Lieveken bly!

 

Wy moghen wel loven en dancken den Heer,

 

Vrolijck wesen in duechden, in eer.

 

 

 

5.

 

Oorloff midt desen, Prince gepresen

 

Die hier eendrachtich zijt vergaet!

 

Wilt druck ghenesen sonder vresen,

 

Niemant en zy met druck beswaert,

 

Wilt doch patentich zijn,

 

Ghy int uwe en ick int mijn.

 

Wy moghen wel loven en dancken den Heer,

 

Vrolijck wesen in duechden, in eer.

 

 

 

AMSTELREDAMS AMOREUS LIETBOEK 1589 bl. 36.

Fransche tekst Commer XII bl. 77 slechts deze eene strophe met een andere melodie gecomponeerd door Arcadelt, z. ook beneden 156B.

1.
J'ay my mamour en une seullement
Si tres avant qui ne sen peult partyr
Quant plus y panse plus ay de desplaisir:
Pourquoy ne puis vivre joyeusement?

2.
Je l'ay aymee des le commencement
Qu'ung doulx regards vis de ses yeulx sortir,
Mon cueur le sceut et alla consentyr
De la servir de celle henre en avant.

3.
Et si mon cueur en a bien du tourment,
Quen puis mes si le luy fault sentir,
Encoir dit il quil fera convertir
Le syen qui est plus dur qu'ung diamant.

[p. 287]

 

4.

 

Vrays amoureux, enseignez moy commant

 

Je la pourrays de mes maulx advertir

 

Et faulx danger de son huis devertir

 

Qui fait le guet continuellement.

 

 

 

SENSUYVENT PLUSIEURS BELLES CHANSONS, Paris z.j. nr, 36

 

herdruk Paris, Silvestre 1838.

Aangehaald in ‘Condamnacion de Bancquet’ begin der 16^de eeuw (Tiersot, Chanson bl. 497). - 1559 Gecomponeerd door Gardano (Eitner Bibl. 329). - 1560 gecomponeerd door Pierre Moulu (ibid. 738). - 1569 † Veelderh. fol. 225. - 1618 † Soetjen Gerrits nr. 87.