Het oude Nederlandsche lied. Eerste vervolg: Souterliedekens
(1922)–Willem van Zuylen van Nyevelt– Auteursrecht onbekend
[pagina 207]
| |
116.
| |
[pagina 208]
| |
4.
Die zwane sinct wenner haer dwinct
Die doot dyt al ter niet brinct,
Dus volge ic haer natuere;
Sy gewes var( )Ga naar voetnoot† alsoe mij dinct
Dat sy voor my een ander neyt
Ter doeren
Mijn eedelste figuren.
5.
O minnlic hertte, o roosegaert,
O reynste in wye dat Venys daert
My alsoe net ghezochte,
O fraeste en wes my verlicht ghepaert
Dyner aerbeyt is wael dancs waert
Ghedochte
NatGa naar voetnoot§ sterker mynne en vruchte.
6.
Myn orlof leyt ghewucht als riet,
Ik en meyne den utersten orlof niet,
Maer altoes trost begheven,
Maer dat ghy liever een anderen aensiet
Ter uren
Alst past soe salt noch karen.
AMSTERDAMSCH Hs. tweede helft der XV eeuw nr. 1
XV eeuw Bäumker Vierteljahrschr. f. Mus. 1888 bl. 312 en † Hoffmann Horae Belgicae. X 132. - 1501-3 Petrucci Odhecaton (v. Duyse I 145). - 1539 *Dev. en prof. bl. 30. - 1577 † Hofken d. gstl. L. CLV, LIII. |