Het oude Nederlandsche lied. Eerste vervolg: Souterliedekens
(1922)–Willem van Zuylen van Nyevelt– Auteursrecht onbekend57.
| |
[pagina 126]
| |
4.
Tis huden lieff, tis morgen lett,
Wie los das ich sie finde!
Sie thutt gleich der weder hann,
Die dreytt sich nader windenn.
5.
Hie kertt sich ost, hie kertt sich west
Hie kertt sich suden, norden;
Die norden wintt die ist so fell,
Wo soltten stett hie faste!
6.
Ich meinde ich hadde ain Bolkenn allein,
Die freyde ich baeffen maetten;
My donck sie will ain ander hann,
Ich will sie faren laettenn.
7.
Ich meinde ich hadde ain bolken allein,
Nu hefft siet mer dann ain halff dusienn.
8.
Auch altofel ist ongesontt,
Dat heb ich hoeren saegen,
Die putt die hefft ain so lossen gront
Dar man datt waetter in moet dragen.
9.
Die selffte putt enn pris ich nichtt,
Die grontt heft my bedragen,
Wal heim datt ist wal er gschienn,
Dar isser wal mer bedragen.
WEIMAR- HS. (Uit Zutphen) 1537 Nr. 7.
Str. .7 is vermoedelijk, zooals ook Hoffmann aanneemt, een tusschenvoegsel. Het hs. echter geeft een doorloopende strophe van ‘Ich meinde’ tot ‘saegen’ en daarna een zesregelige tot het eind. 1570 † Offer des Heeren (Wackernagel Ndl. Ref. 181). Str. 3 als spreuk in een Brusselsch hs. 2de helft der XVI eeuw, ZsfdPh. XXXIX 174: Och weer synen boel lyff wyl haen,
Der haebse lyff in maesen,
Waneer sich aen een scheiden sal ghaen,
Dat hy sy mach varen lassen.
Omtrent het verwante hd. Lied ‘Winter du must urlaub han’ zie Ambr. Lb. 1582 120; Heidelbergsch Hs. 343 nr. 105 omstr. 1550 Uhland 48b; Erk-Böhme II 207 naar vl. bl. Strassburg 1570 en Gesius Gesangbuch 1607 (die eerste musikale phrase is gelijk aan de onze, maar een kwint hooger, het verdere wijkt af). Nd. Uhland nr. 41 omstr. 1600. |
|