Wi vielen Munster dapperlijck an,
Wi leden schade so menighen man.
Men sach daer menich bloet verghieten,
Men sach daer menigen vromen lantsknecht
Het bloet liep over haer voeten.
Die lantsknechten waren in grooter noot,
Daer bleeffer wel drie duysent doot
Was dat niet een groote schare van volc?
Noch en sal geen lantsknecht trueren!
Wi weecken in een wilde velt,
In die scanssen hebben wi gevuert ons gelt,
Eenen raet souden si ons gheven.
Wi riepen Maria Gods moeder aen;
‘Beschermt ons lijf ende leven!’
Knipperdollinc tot sinen knechten sprack:
‘Ghi borghers, coemt hier op die wacht!
Laet ons den hoop aenschouwen!
Al waren si noch drie duysent sterc,
Den prijs willen wi behouden.’
Een busschieter die daer was
Hi schoot drie cortouwen al op dat pas
Veel snelder dan een duyve:
‘Wistent mijn vader ende moeder t'huys
Si souden mi helpen trueren.’
Die dit liedeken eerstmael sanck
Een vroom lantsknecht is hi ghenaemt,
Hi hevet seer wel ghesonghen.
Hi heeft te Munster aen dans gheweest,
Den rey is hi ontspronghen.
ANTWERPSCH LB. 1544 No.C LXVIII.
‘Van den storm van Munster.’
Dezelfde melodie naar de Souterliedekens, Ecclesiasticus 1565 no. 64. Als stemopgave: - 1577 Hofken der gstl. L. LXXXIIII ‘op die wijse vant Liedeken van Munster’ - 1581 Geuseliedekens 42 ‘op de wijse van Munster’, 49 ‘op de wijse van den storm van Munster.’ Liliencron, Hist. Vl. no. 456.