Het oude Nederlandsche lied. Eerste vervolg: Souterliedekens

[p. 25]

11.
Op een schoon fonteyne
Daer vant icse spelen gaen.
(Ps. CXVIII C)

1.
Int soet - ste van den mey - - - - - - - e
Al daer ic quam ge- gaen
So diep in een val - ley - - - - - - - e
Daer schoon bloem-kens staen:
Die mey stont int say - - soe - - ne
Ver-chiert aen el - cken cant,
Ik hadde ge-noech te doe - ne
Want ick mijn lief daer vant.

2.
Ic vantse daer alleyne,
Si bant haer gheluwe hayr
Bi een claer fonteyne
Dus quam ick al neven haer.
Als si mi wert gheware
So seere dat si verschoot,
Doen quam int openbaer
Haer liefde die si mi boot.

3.
Ic groetse vriendelijcke,
Ic boot haer goeden dach,
Doen dede si mi des gelijcke
Die mi troost gheven mach.
‘Schoon lief, om een bede
Dwelc reyn liefde prijst:
Dat ghi gheen dorperhede
Mijn lichaem en bewijst.

4.
En wilter niet af spreken.
Want u sal niet misschien
Ter doot toe soude ict wreken,
Saghe ick u onghelijc bien.
Schoon lief tot uwer scaden
Hebdy mi gevonden hier,
Wi twee wi zijn verraden,
Ons vianden comen hier.

5.
Al ut mijns vaders hove
Dat vol verraders staet.
Maria! tot uwen love
Wilt ons nu gheven raet!’
‘Den raet die ic sal vinden
En is te mael niet goet,
Ic moet mijn leven eynden
Ende storten mijn roode bloet.

6.
Schoon lief om uwen wille
So wil ick sterven den doot.
Die verraders swijghen stille,
Si zijn mijn overhoot.
Ick wilse gaen bestormen
Ende maken groot geschal,
Myn lichaem hoort den wormen
Dwelc ic hem gheven sal.’

7.
Men gincker stormen ende strien,
Haer lief die bleef daer doot.
‘Waer sal ic nu gaen oft rijen?
Noyt vrou in meerder noot!’
Si was van rou ghestorven
Wanneer si sach zijn bloet.
Die strenge doot verworven
Door grooten teghenspoet.

ANTWERPSCH LB. 1544. No. XCV.

Een nyeu liedeken.

[p. 26]

De strophen in Antw. Lb. zijn vierregelig; de laatste strophe luidt:

Die dit liedeken dichte
Is dicwils sonder ghelt,
Dat doet hem een zijn nichte
Die hem te voren telt.

Zooals Kalff (Lied 172) opmerkt zal deze strophe een later toevoegsel zijn. v. Duyse I 151 geeft een achtregelige lezing van het lied naar een Brusselsch hs. van 1635. vgl. Amst. Lb. 1589 blz. 10 ‘Int soetste van die mey’ op de wijse ‘Ghy amoureuse gheesten’. Als stemopgave † Schrift. verh. L. 1562 ‘Int soetste van den mey al daer ick quam ghegaen’; † Parnassus 1623 bl. 80.

Het is natuurlijk onzeker of dit de bedoelde tekst is, denkbaar zou ook zijn ‘Hier zijn drie lichte geladen’ Antw. Lb. no. 76, strophe 2. De daarbij passende wijs Dev. en prof. no. 85 past niet bij de onze.