|
| |
| |
| |
Nel
grafologe, m.o. pedagogiek, 46 jaar
Wat denk jij van een huwelijk tussen broer en zuster?
Nou kijk, medisch gesproken is er geloof ik 50% kans op niet-gezonde nakomelingen en dat vind ik een verdomd gevaar. Daar zou ik wel een wetsartikel tegen willen laten bestaan. Het is toch al geen botertje tot de boom met wat wij produceren aan gezondheid, geestelijk vooral. Aan de andere kant zou ik nergens artikelen tegen willen laten bestaan. Ik vind het verkeerd een heleboel dingen te straffen, die toch gebeuren. Als die mensen er nu behoefte aan hebben -. Veel huwelijkswetten zouden soepeler moeten worden. Scheiden zou makkelijker moeten gaan. Als je b.v. nagaat wat een vrouw aan seksuele afwijkingen over zich heen moet laten gaan - ik vind dat je daar ook op moet kunnen gaan scheiden. Alleen omdat je getrouwd bent moet je je allerlei lichamelijke ongemakken laten welgevallen, dingen waaraan de politie ook niets kan doen.
Er zijn b.v. vrouwen die het bijzonder vervelend vinden om de man met de mond seksueel te bevredigen. Nou, als je dat nou hebt en je man maakt stennes omdat je dat niet wilt -. Ik ken iemand die zegt: voor mij is het zo iets als chloor gemengd met zuurgeworden soep, ik lust het niet, ik ril ervan, ik kan er geen liefde aan beleven.
| |
| |
Hoe lang denk je dat seks belangrijk blijft voor een vrouw?
Haar hele leven. Je hoeft het natuurlijk niet te hebben. Je haalt er geen eerste prijs mee. Dat is ook zo'n gek idee: als iemand niet lekker sexy is, dan telt hij gewoon niet mee. Dat is onzin. Je hebt ook mensen die geven niet om lekker eten of die roken niet.
Ben jij voor of tegen afschaffing van de wet die pornografie verbiedt?
Nou ik ben er hartstikke tegen. Ik zou al dat geld graag besteed zien aan een groepstherapeutisch ingrijpen waardoor je krijgt dat al die overtrokken belangstelling voor een niet op gewone manier tot stand komen van een seksuele beleving verandert in een prettigere belangstelling. Want het is uiteindelijk een tekort aan gewone belevingsmogelijkheid.
Ik heb gehoord dat op sexparty's de meeste deelnemers in de leeftijdsgroep 40-50 vallen.
Ja, dat zijn dus mensen zoals jij en ik die nog opgevoed zijn met allerlei taboes. We hebben toch niet geleerd dat ons lichaam leuk was of dat het zelfs maar van ons was. Het was van het gezin, van je stad, van je status, van je groep en zo kleedde je het ook. Ik ben niet zo preuts opgevoed wat betreft onanie maar ik weet wel dat vroeger al mijn schoolkameraadjes niet met hun eigen lichaam mochten doen wat ze wilden. Dat is bespottelijk. Al wil ik omgekeerd aan een boom gaan hangen, dan moet ík dat weten.
Dr. Van Emde Boas zei laatst op de televisie dat hij tegen afschaffing op het verbod op pornografie was omdat pornografie voor en door mannen gemaakt is en als zodanig dus een discriminatie van de vrouw betekent.
Ja, het is door en voor mannen. Toch zul je de vrouwen de kost geven die er zich voor lenen en die
| |
| |
het nog prettig vinden ook. Ik heb een artikel gelezen in het Maandblad voor de Geestelijke Volksgezondheid over wat mensen daar nu aan beleefden en dat was voor de vrouw ook bar leuk hoor.
Dus wat dat betreft ben je het niet eens met Van Etude Boas?
Ik ben het er wel mee eens dat het verbodsartikel gehandhaafd moet blijven maar ik voel het niet als een discriminatie van de vrouw. Als je bedenkt dat mannen zich nu ook duidelijk tonen in films en op foto's, terwijl je vroeger alleen vrouwen zag, dan vind ik dat de vrouwen nu niet meer alleen blootliggen. Dat gaat nu wel gelijk op. Als je alleen naakte vrouwen zag en de mannen met nette pakken aan maar nee, ook mannen zijn nu behoorlijk te zien.
Denk je dat er een pendant zou kunnen komen van het blad ‘Playboy’? Een soort Playgirl dus met een grote uitslagfoto van een knappe naakte man?
Maar aan een mannenlichaam is niks te zien vind ik altijd. Er zijn natuurlijk bodybuildersblaadjes maar dat is voornamelijk voor homoseksuelen. Er is geen vrouw die ze koopt. Weet je wat me opvalt? Dat mannen zo graag potent willen zijn tegenover elkaar.
Niet in der daad. Maar zuiver geslachtelijk willen ze een potente indruk maken. Ze hebben ook vaak minderwaardigheidsgevoelens of gevoelens van onzekerheid wat de grootte van de penis betreft. Maar of er nu wat aan te zien is voor een vrouw? Ja, vlak voor het moment suprême misschien even, maar verder? Ga jij nu maar eens in een blad zitten kijken naar een penis in erectie.
Toevallig las ik in het maandblad Sextant een vraag van een vrouwelijke abonnee. Ze stelde dat er wel altijd vrouwenborsten werden afgebeeld en dat zij
| |
| |
nu wel eens een penis in erectie zou willen zien.
Maar dat is uit beledigd zijn. Niet uit verlangen ernaar. De vrouw wordt zelden opgewonden door het zien van het manlijk geslachtsorgaan en helemaal niet als die man alleen maar op een plaatje staat. Een man wordt gauwer opgewonden door wat hij ziet van een vrouw. De vrouw meer door wat de man vertegenwoordigt. Dat is voor haar belangrijker: dat is nou mijn man, zekerheid, beschermd zijn, dat haal je er nooit uit.
Denk je dat dat bij de jongeren nog zo is?
Ja, niet misschien als je ze zo hoort spreken maar uiteindelijk wel. Als er een baby komt moet er een huisje zijn waarin ze kan zitten om die baby te verluieren, er moet eten op tafel komen en dat kan ze dan niet zelf verdienen. Al praten ze nog duizend jaar, als ze de kinderen niet allemaal in een crèche stoppen, zal dat altijd zo blijven. En die crèches, dat is tegen het instinct van de vrouw.
Je moet ook de opvoeding niet veranderen door de kinderen bij de moeders weg te halen. Je moet de vrouwen gewoon f 15.000, - schoon geven van de staat. Dan kan ze gaan zitten waar ze wil. Dan kan het haar ook niet schelen of Jan, Piet of Klaas haar beschermt en dan pas krijg je van de vrouw uit gezien een vrije liefdeskeus. Als het geld er niet is, blijft alles precies hetzelfde, ook bij de jongeren, al zijn ze nog zo hip. Lopen ze tegen de dertig, dan is de hippigheid eraf. Ze wordt wat gauwer moe en dan moet Jan mooi thuiskomen want ie is van haar. Maar heeft ze nu f 15.000, - van de staat, dan wordt het anders. Als ze dan nog bij elkaar willen blijven met drie kinderen, dan doen ze dat, maar het hoeft niet. Er wordt dan ook niet meer zoveel gepraat over: mijn man verdient zoveel, want ze heeft haar eigen geld.
| |
| |
Je zou het geen bezwaar vinden als kinderen zonder vader werden grootgebracht?
Och, we weten nu toch ook niet goed wat die vader betekent? Geen kind ziet z'n vader werken of het moet een ambachtsman zijn. Ze vertrekken 's morgens allemaal met tassen of een koffertje en meer zien de kinderen er meestal niet van. Die paar vaders die thuis achter een schrijfmachine zitten te tikken of voor een ezel staan te schilderen - hoeveel zijn dat er? En ze hebben het veel te druk. Wat is er nu voor leuks aan Vader? Wat betekent een vader eigenlijk in een gezin? Dat hij 's avonds laat thuis komt, over politiek loopt te mopperen, daarna lens voor de televisie kruipt en dat hij veel zit te bewéren -.
Over hoe het niet moet. Hoe het volgens hem wel moet. Alles moet toch altijd anders worden?
Denk je dat alleen mannen dat vinden?
Ik geloof het wel. Ik geloof dat die hele belangstellingssfeer voor veranderingen, iets nieuws, typisch manlijk is. Ik geloof ook dat de man daar zijn intensiviteit in beleeft.
Dan komen we dicht bij wat je zegt in je artikel in Kentering.
Je stelt het daar heel duidelijk: ‘Als er een oerbegin overweegbaar kan zijn, is er meen ik, tussen manvrouw een verschil in verwerking van de sterfelijkheid op grond van het feit dat de vrouw zich meer als continu, de man zich meer als discontinu beleeft.’ Je zegt ook dat het voorstelbaar is dat de discontinuïteitsbeleving extra lading aan de inzet van de man heeft gegeven. Dus door het gevoel van discontinuïteit is bij de man ter compensatie een geweldige energie ontstaan en daaruit blijkt dan volgens jou dat de veranderingen in de maatschappij altijd van de man uitgaan
| |
| |
en dat de vrouw niet zozeer behoefte heeft aan deelname daaraan?
Niet zo in het groot, niet zo ver van haar huis of ver van haar lichaam. Het avontuur vind ik onvrouwelijk. Iedereen zegt tegenwoordig wel: er is geen verschil tussen man en vrouw. Maar er is een groot verschil. De vrouwen zeggen: we zijn even intelligent, even actief, we kunnen hetzelfde. Dat kunnen we ook wel. Maar ik geloof er niet in dat we het allemaal ook echt willen, dat het zo'n behoefte is. We zouden niets nieuws willen als de man het niet elke keer voordeed. Ik moet nog zien dat de vrouwen iets zelf bedenken.
Dus behoefte aan verandering komt voort uit een identificatie met de man, vind jij?
Ja, dat zie ik zo. En ook uit het gevoel van: ik tel nu eigenlijk niet mee. En dat is ook zo. Sinds je de lakens niet meer met een lakenspers hoeft te bewerken en niet meer trots op je linnenkast kunt zijn of je rot zit te werken aan aardappelschillen om je gezin met tien kinderen te eten te geven - kortom je hebt geen donder meer te doen. Je loopt je wel een ongeluk maar het heeft geen nut meer. Vroeger kon je duizend keer een jasje van Jantje verstellen - dat gaf toch een bevredigend gevoel als je arm was en als je rijk was, was het fijn om allerlei tapijten te kunnen tonen en je personeel te commanderen maar dat hebben we allemaal niet meer en nu zitten we eigenlijk te niksen en we weten niets beters te verzinnen dan precies doen wat mannen doen. Dat vind ik oncreatief.
Blijkbaar komt er uit onszelf nog niets. Geen eigen antwoord. Daarom zou ik wel eens willen zien hoe het zou gaan als de vrouwen zoals ik daarnet zei, werden onderhouden door de staat. Ze mogen wel werken maar zodra ze een kind hebben hoeft dat niet meer. Ik zou wel eens willen zien wat ze dan van ellende
| |
| |
gingen verzinnen. Dan hebben ze een hele andere houding tegenover de man, daar begint het al mee. Er is een voorbeeld in de apenwereld. Bij sommige stammen leven de mannetjes en de wijfjes gescheiden - alleen in de paartijd verdwijnen ze even samen in de bosjes. Daarna gaan ze naar hun eigen seksegenoten terug. Nu zeg ik niet dat ik een vrouwenkolonie zou wensen want dat lijkt me erg melig. Maar toch, als je mannen en vrouwen eens even uit elkaar kon gooien alleen door de maatschappelijke noodzaak weg te nemen waardoor ze aan elkaar blijven hangen en liefdegevoelens moeten opbrengen die vanuit hun milieu zijn geconditioneerd, als dat nou eens weg zou vallen, dan zou ik zo graag eens zien wat de vrouw dan wist te verzinnen. Als de vrouwen een inkomen van de staat krijgen, komt er natuurlijk eerst een tijd dat men zegt: dat zijn door de staat betaalde hoeren want nu kan iedereen daarmee naar bed. Maar zij doet het niet om het geld ten slotte. De liefde die ze dan bedrijft is een heel vrijwillige liefde. Dat moet heel bijzonder zijn als iedereen die vrijheid heeft die jij en ik nu hebben. Alles wordt anders in de niet-afhankelijkheid.
Het hangt aan tegen het vraagstuk van de vrijetijdsbesteding. Ik was laatst in het Historisch Museum in Amsterdam. Daar waren statistieken en gegevens over vrijetijdsbesteding. Er was o.a. een kaart met kolommen die het percentage aangaven van het soort tijdsbesteding waar mensen aan doen. Bij de grootste kolom stond: slapen.
Dat lijkt me ook heel fijn, ja. Dat moet toch ook kunnen want we zijn allemaal opgezweept. Als er meer vrije tijd komt voor de vrouw en ze niet langer alle werkjes voor de man hoeft te doen die hijzelf net zo goed kan doen, dan kan ze veel leuker voor hem zijn. Ik vind vrouwen namelijk zo oneindig ongezellig te-
| |
| |
genover mannen. Ze hebben vaak iets uitbuiterigs, iets bevoogdends, zo van ‘je mag wel es een keer’.
In plaats van dat elke vrouw nou leuk moederlijk is voor een vent. Ik mis vaak die spontane en vrije warmte die ze toch ergens moet hebben zitten maar die er uitgepest lijkt te zijn door dat idee van: als ik maar eenmaal getrouwd ben. Ik geloof dat vrouwen bijzonder leuk voor mannen kunnen gaan worden op een heel andere manier.
Ik stel me dat altijd heel innerlijk voor en het heeft met warmte te maken. Al die verknipte manspersonen, al die halve-zonen ook die je altijd om je heen ziet en die hartinfarcterige hollers en dravers, die krijgen het thuis niet lekker huiselijk. Als dat zo was, dan liepen ze niet zo hard, dan zouden ze ook eens lekker slapen en dan zouden ze niet allemaal concurreren. Het begint al bij de moeders die hun zonen opvoeden. Het is allemaal: slagen in de maatschappij. Verandering verwacht ik nog het meest van de wetenschappelijke figuren, van de psychiatrische kant, de sociale psychiatrie. Ik geloof niet in die vrouwen die alles zo gaan regelen. En wat wordt er dan geregeld? Dat ze op de stoel van de man zitten. Moes moet zo nodig zelfstandig en vrij zijn en daar gaat het kind dan. Die begint net zo gefrustreerd als de moeder omdat de moeder zichzelf moet demonstreren.
Daar heb je het ook over gehad in je artikel meen ik, nl. dat je niet gelooft dat de plaats van de vrouw een volwaardige - d.w.z. in overeenstemming met haar aard - kan zijn, zolang er nog sprake blijft van nieuwe vormen van aanpassing aan de gestolde status quo. Kun je voorbeelden noemen van deze manier van aanpassen?
De deur uitgaan om te werken. Verschrikkelijk
| |
| |
schrijverig en vergaderig worden. Ongetrouwde vrouwen kunnen dat best doen en het kan dan een zekere charme hebben, een enkele vrouw tussen die mannen maar laat de getrouwde vrouwen thuis blijven. Nu weet ik alleen niet wat je die laatste groep dan aan zou moeten bieden. Je kunt ze ook niet de hele dag op een kindje laten loeren als een soort navelkijkerij.
Maar er zijn veel dingen te doen, hoor. Er is nu b.v. een Vereniging voor Phobiepatiënten opgericht waar je zo naar toe zou kunnen stappen. Je zou mensen kunnen helpen die niet alleen in winkels durven, of niet alleen in een tram of trein. Het bejaardenprobleem alleen al is geweldig groot en bekend. Maar daar hebben we dan ineens geen zin in.
Zie jij het werk van de vrouw voornamelijk in de verzorgende sector?
Niet uitsluitend verzorgend op de manier van iemand verbedden, wassen, begeleiden, ervoor koken. Als de vrouwen nu alleen maar eens de moeite namen pedagogie te gaan studeren met het kind naast zich in de box. Het zou een enorme vooruitgang zijn want als je bedenkt wat de vrouw alleen intuïtief al niet kan. En dat helpen van mensen is niet zo'n simpel klusje, ik zie dat wel degelijk als iets waar intelligentie aan te pas komt. Maar de vrouwen willen er niet meer aan. Het moet ook ‘gezien’ kunnen worden. Ik geloof dat je moet zien wat er in de gewone wereld, vlak om je heen aan de gang is. Ik denk dat dat veel wereldhervormender zou zijn dan dat we begrijpen wat Biafra nu precies met Nigeria heeft gehad.
Vind je dat laatste meer het terrein van de man?
Nee, dat vind ik een projectie van innerlijke conflicten in de buitenwereld en daar verwacht ik dus niets van. Dat vind ik gewoon voor de mensheid niet therapeutisch.
| |
| |
Wie moet zich dan met Biafra bezig houden?
We moeten ons er helemaal niet mee bemoeien want ik vertrouw de motieven niet. Als ik die nijdige bekken zie van kerels aan een conferentietafel, dan denk ik: al mijn verontwaardiging kan niet maken dat ik zo'n hondesnuit krijg.
Je hebt laatst eens gezegd dat het getuigt van een buitengewone emancipatiemoed van de man om te komen tot deprojecteren, ontmythologiseren, waarbij je dus het zwaartepunt van de emancipatie verlegt van de vrouw naar de man.
Ik ben natuurlijk erg tegen de emancipatie van de vrouw want dat betekent altijd zich gelijk gaan gedragen, gelijke handelingen gaan verrichten als de man. Ik ben wel voor een ontwikkeling van de vrouw maar dat komt dan neer op een eigen antwoord geven op het leven. Nee, niet op het leven maar op leven. Ik heb ontzettend veel gezien in de happenings van een tijdje geleden. Je had niet meer dat starre maar ‘het gebeuren’, wat ik dus meer de proces-achtige kant van de vrouw vind, niet het afpalen, grenzen stellen. Als ze maar eens keken: wat komt er nou. Alleen het ontaardde. Het gebeuren veranderde in demonstreren en in wel degelijk heel zware programma's ontvouwen. Ik hield van het spontane, het emotionele maar er is niets van terecht gekomen. Er happent niets meer. Ze gaan nu georganiseerd geluiden maken, georganiseerd kleuren brengen.
Geloof jij dat de vrouwen de man-als-held minder appreciëren dan vroeger?
Beslist. Vooral de oorlogsheld. Die worden door de vrouwen niet meer uitgezwaaid met vlaggen en niet meer ingehaald met gejuich en geroosterde varkens aan het spit. Daarom denkt de man ook: wat moet ik er dan nog mee. Nu maken ze weer een held van zich-
| |
| |
zelf door zich in te zetten voor minderheidsgroepen of onderontwikkelde gebieden.
Je hebt laatst eens gezegd dat de man doordat hij in een bepaalde periode is gekomen, is gaan efiminiseren. Wat voor periode bedoelde je?
Een periode van bewustwording. Vroeger had de vrouw de naam meer naar binnen gericht te zijn en alle emoties breed uit te meten. Dat deed ze ook, dat doet ze nog. De man keek meer naar buiten dan naar binnen. Toen kwamen er wetenschapsmensen zoals Freud en Jung, die zeiden: laten we dat naar binnen kijken eens met z'n allen gaan doen want er gebeurt nogal wat, daar van binnen. Die gedachte vind ik gewoon geniaal. De gedachte dat er binnen in ons allerlei dingen gebeuren die je niet maar zo stoer kunt overcompenseren in een daad. Want alles wordt - en dat vind ik weer echt mannelijk - omgezet in een handeling.
Mannen als Freud hebben gezegd: en nu gaan we eens kijken wat daarbinnen gebeurt. Vrouwen deden dat altijd al wel maar er was geen sprake van dat ze er iets mee deden, dus zaten zowel de man als de vrouw fout.
Vind jij dat er een discriminatie van de man bestaat?
Ja nou. En zo stiekem en zo subtiel. Een man is tenminste wel zo direct dat hij zijn discriminatie van de vrouw niet kan verheimelijken. Maar wij doen dat altijd met die rottige mengeling van stiekemheid en gevoeligheid, je kunt het haast niet pakken. Vrouwen zijn warmtebronnen en dat kunnen ze een man zo subtiel onthouden en daar gaat hij fijn aan kapot en je duwt hem mooi de buitenwereld in om hem te laten demonstreren. Die subtiele manier van warmte-onthouding! Soms vind ik vrouwen gewoon ontzettend. Maar dat stoere, dat zichzelf moeten bewijzen, dat
| |
| |
doen mannen niet alleen voor vrouwen maar ook of juist tegenover elkaar. Mannen zijn bang voor mannen. Je ziet op vergaderingen vaak hoe angstvallig ze elkaar groeten en elkaar behandelen.
Daar komt ook dat eindeloze om de zaak heen praten uit voort. Zo'n man staat voor een microfoon niet over een probleem te praten, hij staat zichzelf te bewijzen, indruk te maken zoals een opperhengst tegenover andere hengsten. Daarom duren die vergaderingen zo eindeloos, ze moeten alles zo voorzichtig voor elkaar verpakken. Logisch want in de natuur zou het ene mannetjesdier al gauw z'n slagtanden in de nek van de ander hebben bij onvoorzichtigheid.
Ik vind dat daar nooit voldoende over is gezegd: over het feit dat mannen zo bang zijn voor elkaar en altijd door elkaar gerustgesteld moeten worden. Kijk eens naar officiële zakenbrieven: Zeer geachte Die en Die - dat is klets. Er moest gewoon staan: ik moet een dubbeltje meer hebben anders kun je doodvallen. Die uitvinding van de sherry en de borrelhapjes, dat is toch om elkaar zoet te houden. De mannenwereld is één grote verpakkingsindustrie.
De laatste jaren is de kerk steeds minder gaan betekenen. Denk je dat dat van invloed is op het seksuele leven van de mensen?
Ja, daardoor worden de remmingen wel minder. Maar veel mensen zullen in deze tijd met elkaar naar bed gaan omdat het zo goed gekleed staat.
Denk je dat de uitvinding van penicilline de angst voor geslachtsziekten heeft verminderd?
Ergens komt er altijd een straf op leuk vrijen, he? Ik heb me nooit gerealiseerd dat die angst bestond.
Wat betekent de seksualiteit voor jou?
Nou, ik moet bekennen dat ik niet erg sexy ben.
Ben je het niet of voel je je zo?
| |
| |
Ik geloof dat ik meer beleef op andere sensuele gebieden. Kleuren, geluiden, daar ben ik overgevoelig in, vormen, reuk, smaak. Dat zegt mij meer dan het louter genitale. Het genitale zegt me alleen iets als er eerst een enorme persoonlijke relatie aan vooraf gegaan is. Ik kan wel voor mannen en voor vrouwen plotseling een erotisch gevoel krijgen maar het zou me tot geen enkele handeling kunnen verleiden. Ik geloof dat dat meer te maken heeft met een structuur van huis uit dan met remmingen of verdringingen. Het maakt het voor mij ook moeilijk om anderen voor wie het louter genitale veel betekent te begrijpen. Ik moet dat dan altijd vertalen in een borrel of een sigaret of in de ontroering om een vorm. Ik kan bijvoorbeeld enorm genieten van een gebaar.
Zou jij de seksualiteit uit je leven kunnen wegdenken?
Ja, helaas wel. Bij mij is het zo: ken ik niemand die ik oneindig lief vind, dan ben ik seksueel volstrekt nul.
Om dezelfde reden waarom een man voelt dat hij altijd potent moet zijn. Tegenwoordig geldt dat ook voor de vrouw. Je wordt geminacht als je dat deel van je organisme niet steeds tot je beschikking hebt of zou willen gebruiken.
Wanneer voel jij je het prettigst?
Ik heb me het prettigst gevoeld toen ik mijn eigen historiografie ontdekte en toen ik ontdekte dat ik in mijn eigen vel stak en niet meer leefde op het commando van een ander, iets dat ik heel lang heb gedaan. En muziek, dat is heel fijn, heel belangrijk voor me. Ik ben erg allergisch geweest voor de goedkeuring van mannen die ik dan ook prompt niet krijg. Eigenlijk was ik allergisch, nu niet meer zo. Als ik
| |
| |
vroeger een compliment kreeg had ik het gevoel: nu kan ik weer leven. In het omgekeerde geval had ik het gevoel dat ik zelfmoord zou kunnen plegen. Dat is over nu.
Geloof jij in een liefde die een leven lang meegaat?
Jawel, maar ik geloof dat het ontzaglijk veel kost. Je komt uit zulke verschillende werelden, het is net als met een neger die met een blanke trouwt. Voor een homofiel is het veel eenvoudiger. Die blijft aan dezelfde kant van de oever staan. Tussen man en vrouw blijft er altijd iets vreemds, iets dreigends. Homofielen kennen elkaars reacties en gevoelens, ik vind dat veel makkelijker, het is maatschappelijk lastig maar psychisch gesproken eenvoudiger. Ik geloof dus wel in een blijvende liefde tussen man en vrouw en tussen homofielen ook trouwens. Maar bij een manvrouw relatie vraagt het veel meer bewustwording van beide kanten. Ik vind dat de prachtigste prestatie die er is. Je ziet het ook weinig. Meestal blijven mensen bij elkaar uit angst, om de status, geld -.
Welke eigenschappen denk je dat mensen nodig hebben om de beste kans te maken een liefde in stand te houden?
Een enorme moed. En een narcisme dat wel afstand wil doen. Dus een krampachtige eigenliefde die de moed nog vindt om veren te laten.
Denk jij dat mannen polygamer zijn dan vrouwen?
Ja, want wij vrouwen zijn nestblijvers en mannen zijn nestvlieders. Ik kan me best voorstellen dat vrouwen gevangen kunnen worden door een heerlijke knul met een lekker fijn lijf maar bij vrouwen is het signaal sneller op rood i.v.m. de consequenties. In de tegenwoordige situatie dus. Als de vrouwen eenmaal
| |
| |
die 15 mille krijgen, waardevast, dan geloof ik dat ze kinderen zullen krijgen van iedere man die ze enig vinden.
Wat betekent het voor jou om ouder te worden?
Ik lijd daaronder. Ik heb het nooit gedacht. Ik vond altijd oude mensen die daarover zeurden onbegrijpelijk. Maar ik begin nu te begrijpen dat ik doodga en er is een ‘holde Jugend, holde Jugend’ - gevoel. Een half jaar geleden dacht ik: godverdomme dat is óp, dat is verdomme nog an toe óp.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd