Poëmata
(1623)–Jacob van Zevecote–
Auteursrechtvrij
[pagina 238]
| |
Ad Consultiss. D. Ambrosium de Lefebue I.V. Licentiatum & in Cancell. Brabantiae causar. Patronum.
QVis neget? innocuas defendunt Numina Musas;
Et Superûm Vates maxima cura sumus.
Hi mea felici dispensant fata tenore,
Sorsq́ue vetant laeuas ne vehat vlla vices.
Et quamuis tetricos memini sentire planetas,
Soluereq́ue instabili dura tributa Deae:
Cum puer ignoto vix dum nouus hospes in orbe,
Paene fui nimijs bis tumulatus aquis;
Cumq́ue procul Belgis Saturnia regna secutus
Multa solo timui, plura pericla salo.
Me tamen ambiguae per tot discrimina sortis
Numine protexit diua Thalia suo:
Indocilemq́ue leues Populi captare fauores,
Desidiae vetuit segnia castra sequi.
Haec iubet vt celebris centum Bruxella trophaeis
Materiam studio suggerat ampla meo.
Ac fontes, nitidasq́ue domos, laudandaq́ue monstrat
Flumina, non Clarijs inferiora vadis.
Et simul ingenuo sinceros pectore Ciues,
Et docet indigetes me celebrare Deos.
Quin etiam non degeneres mihi iungit amicos
Quos par ad sacras entheat ardor aquas.
| |
[pagina 239]
| |
Pars quorum tu magna venis facunde Lefebue
Ciuica pro pauidis qui geris arma reis.
Hinc si fama meam non dedignetur auenam,
Mandabo cineri te superesse tuo.
Hoc nimium mihi nota fides, hoc pura merentur
Pectora, & ingenij flumina diua tui.
Hoc necis extremo numquam violandus ab igne
Commendat, Dominum quem profitemur, amor:
Hoc mihi praecipiunt tot in vno pectore dotes,
Quas tibi dat plenâ prodiga Musa manu.
Scilicet ingratus numquam vixisse probabor,
Effectus meritis tempus in omne tuus.
Sed post fata mei viuant si fortè libelli,
Et numeros repetat grata iuuenta meos;
Dum fugiet mutam viuax Zeuecotius vrnam,
Ac aliquo famae murmure notus erit:
Tu quoque Lethaeae ridebis spicula mortis,
Plurimus in nostro scriptus amice libro.
|
|