Poëmata

Elegia V.

In Vrientio Mastig.
Ex personâ Vrientij.

INuide quid nostrae toties monumenta Camoenae,

Quid damnas faciles in mea vota Deas?

Quid tua nocturnis impendis somnia curis,

Carmina pallenti dum mea fronte legis?

Dum gemis angustam nobis applaudere famam,

Tradereq́ue aeternis scripta probanda viris.

Ac aliquid Belgas, aliquid mea carmina Gallos

Dicere, & Hesperio quisquis ab igne calet.

Haud equidem tanti est stulti censura Poëtae,

Inijciat studijs vt mala fraena meis.

Perge miser lento tabescere pectora morbo,

Miles & inuidiae tristia signa sequi.

Non ego te timeo, quamuis tibi delius amnis

Proximus aonias fundere possit aquas.

Scilicet indignis nihil haec vicinia prodest,

Tantalus in medijs dum sitit aeger aquis.

[p. 235]

 

Quin etiam fama est asinum persaepe Sileni

 

Pocula Pegaseis hausta bibisse vadis,

 

Nec tamen hic quicquam didicit, qui tardus asellus

 

Venerat, hinc iterum tardus asellus ijt,

 

Est aliud sacris agitari pectora flammis,

 

Est aliud clausum corde fouere Deum.

 

Ille iubet, viles populi contemnere curas,

 

Ille iubet nugas stulte Poëta tuas.

 

Templaq́ue perpetuae pandens sublimia famae,

 

Maiorem inuidiâ me probat esse tuâ.

 

Tempus erit cum plebei pars muta sepulchri

 

Pressus ab ignotae mole iacebis humi.

 

Cum tua ferales accedent busta volucres,

 

Stabit & in tumulis plurima bubo tuis.

 

Tunc commissa tuos damnabunt crimina Manes,

 

Tunc spuet ad nomen cuncta iuuenta tuum.

 

Quaeq́ue grauem tristi signat modò pollice fastum

 

Fama tuo veniet non nisi dura rogo.

 

Forsan & inscribet meritâ breue carmen in vrnâ,

 

Hîc iacet inuidiae, barbariaeq́ue reus.

 

At mea fatales dum scindent stamina Parcae,

 

Fessaq́ue componet lumina summa dies:

 

Candida cygnaeis spargentur corpora plumis,

 

Et procul hinc alio sub Ioue tutus agam.

 

Non poterit quaecumque mihi fortuna nocere,

 

Et veniet capiti mors sine morte meo.

 

Est locus extremis procul hinc conterminus Indis,

 

Ridet vbi nullo frigore tactus ager.

 

Elysios olim campos dixere priores,

[p. 236]

 

Spiritus huc quoniam carne solutus eat.

 

Aurea non vno vestitur terra colore,

 

Pictaq́ue gramineos efficit herba thoros.

 

Credibile est paribus decoratum dotibus orbem,

 

Ante cruenta feri regna fuisse Iouis.

 

Cum nondum gladios, infaustaq́ue nosceret arma

 

Mundus, & iniussus tritica ferret ager.

 

Nec femur insano grauidum tumuisset Iaccho,

 

Nec maris è spumâ Cypria nata foret.

 

Hîc populi mores, & crimina foeda perosae

 

Et sortis dubias desipientis opes:

 

Insontes habitant pallatia libera Musae,

 

Indociles vulgi conditione regi.

 

Hîc propter vitreas lyricus Torrentius vndas

 

Metra Venusinis non leuiora canit.

 

Papius hic veteres felix comitatur amicos,

 

Et numerat ciues terra beata tuos.

 

Attonitusq́ue legit sublimia nomina Vatum,

 

Quos peperit fausto Belgica laeta sinu.

 

Nos quoque si fas est numero referemur in isto,

 

Et veniet cineri laus aliquanta meo.

 

Interea tu perge meos damnare labores,

 

Scriptaq́ue tam paruo non agitanda foro.

 

Phoebus erit iudex cum tu vesane tacebis,

 

Perge modò, & stupidum te simul esse proba.