Poëmata

[p. 225]

Elegia prima.

Ad Nobiliss. V. Iustum de Blitterswyck Regiae Maiestatis Consiliarium, & Aerarij Belgici Praefectum Fiscalem.

DIcebam, satis est, lepidae discedite curae,

Non vacat Aonijs semper adesse choris.

Si mage vernantes tibi Musa sacrauimus annos,

Et fuimus populi pars quotacumque tui:

Hoc satis est, alio feruent iam pectora motu,

Et magis augusto mens calet icta Deo.

Quid iuuat imbelles tantùm coluisse Camoenas?

Improbat hoc medicus qui quoque Phoebus erat.

Sufficiat Rosimunda meis induta cothurnis,

Esther & Assyrio nobilitata thoro.

Sufficiant elegi, siluaeq́ue, & Graeca Maria

Quam latio docui carmine posse queri.

Materiam famae dedimus, nec nostra poësis

Parua licet, magnis est male grata viris.

Inuidiam merui, nec me meruisse pudebit;

Quo magis ingenium deprimit, illa leuat.

Sic Leo conspecto furiatus sanguine vincit,

Inuicto penetrans obuia quaeq́ue pede.

Sic cos à turpi seruat rubigine ferrum,

Quoque magis premitur hoc mage palma viret.

Me quoque sifas est aliquam sperare coronam,

[p. 226]

 

Inuidiae quondam munere magnus ero.

 

Qui mea condemnat, commendat carmina liuor,

 

Dum rabie dignum me putat esse suâ.

 

Hoc mihi cum magnis commune heroibus esse,

 

Natalis Domini Dî voluere mei.

 

Quod Diui voluere, volo; non curo malignos

 

Nec furias timeo barbare Mome tuas.

 

Spernere tam vilem didicit Zeuecotius hostem,

 

Nollet & infami se placuisse viro.

 

Turpiter ignotum caecus diiudicat ostrum,

 

Turpiter insignem segnis asellus equum.

 

Si docti mea scripta legant laudabor abundè,

 

Quae venit à stupido gloria, nulla venit.

 

Et iuuat ignauo bilem mouisse thrasoni,

 

Paene sed â tali me pudet hoste peti.

 

Sic facilis veniat mihi fama, superbior essem,

 

Si nugas possem Mome timere tuas.

 

Tunc ego mordaci pugnarem fortis iambo,

 

Materies satyrae vel tua vita foret.

 

Dum leo cernit aprum, tunc se probat esse leonem,

 

Nobilis imbelles despicit ira feras.

 

Me quoque magnanimo si sors opponeret hosti,

 

Metra mihi forsan nobiliora forent,

 

Quaeq́ue modo exiguos tantum mihi porrigit haustus,

 

Musa daret clario pocula plena mero.

 

Sic aliâs miles qui fortè triarius esset,

 

Torpidus audaci dum caret hoste latet.

 

Nullus erit miles si martia praelia tollas;

 

Inuidiam tollas nulla poësis erit.

[p. 227]

 

Intereà tu Phoebe tuum ne despice vatem,

 

Fataq́ue da studijs non inimica meis.

 

Dum magè sublimi credo mea carbasa ponto,

 

Metra sub auspicio scripta tuere tuo.

 

Non ego post lepidas repetam mea gaudia Musas,

 

Quas nimis aduerso sors premit atra pede,

 

Barbara quas procul hinc rabularum secta coegit

 

Ad meliora suos flectere regna pedes.

 

Finieram, plenâ cum maiestate verenda

 

Adstitit ante meum diua Thalia thorum.

 

Et simul arridens, quae te phantastice dixit

 

Mens profugum clarijs suadet abire choris?

 

Vera quidem quereris, quondam magè grata fuere

 

Saecula, cum regum cura Poëta foret

 

Cum sua constaret merito reuerentia Phoebo,

 

Et tantum celebris vnus & alter erat.

 

Diuitias modo mundus amat, leue carmina vulgus

 

Spernit, & ingenij credit inertis opus.

 

Cuncta potens fortuna regit, mundumq́ue subactum

 

Flectit ad arbitrium caeca fugaxq́ue suum.

 

Sed quid inhumanos formidas degener ausus?

 

Te virtute tuâ protege, tutus eris.

 

Despice quos, quamuis tumidos despexit Apollo,

 

Et procul à castris iussit abesse suis.

 

Immeritos fugiens, meritos celebrare memento,

 

Materiam latam si petis, ipsa dabo.

 

Blitterswyck videas magnos cui Pallas honores

 

Cessit, & ad summos prodiga strauit iter.

 

Ille tibi titulos scribendis versibus aptos,

[p. 228]

 

Dignaq́ue maiori suggeret acta stylo.

 

Siue genus cupias, seu splendida facta referre,

 

Splendida quae referas facta, genusq́ue dabit.

 

Quomodo diua suo Themis officiosa clienti,

 

Principibus gratum dum iubet esse viris,

 

Ardua totius subdens aeraria Belgî.

 

Insigni voluit conditione frui.

 

Quomodo non vnâ celebratas dote Salinas,

 

Et Burgundiaci viserit arua soli,

 

Dum gerit Hispani commissa negotia regis,

 

Et fidum Domino se probat esse suo.

 

Quid referam varias tot in vno pectore linguas?

 

Ingenijq́ue sacras multipotentis opes?

 

Quid referam nati mores? non alter Iülus

 

Tam magno poterat à genitore dari.

 

Vt faciem, patris ingenium Guilielmus adumbrat,

 

Et dignum tali se probat esse domo.

 

Hûic ego Pieriâ praecingam Daphnide crines

 

Constanti sequitur si mea castra pede.

 

Et studijs nati magnum celebrabo parentem,

 

Externos patiar nec latuisse viros.

 

Te modo dimissas iterum reuocare sorores,

 

Te iuuet ad-solitum flectere vela fretum.

 

Dixerat, & vacuas subitò dilapsa per auras,

 

Effugit thalamo non mage visa meo.

 

Cedite degeneres, tu vela ratemq́ue Poëtae

 

Iuste rege, auspicio sint mea tuta tuo.

 

Tu mihi materiam scribendaq́ue carmina dices,

 

Tu mihi patronus, tu mihi Phoebus eris.