Poëmata

[p. 186]

Elegia V.

Ad Guilielmum Caudron Poëtam singularem.
Somnivm.

CAudroni faciles cui qui negat esse Camoenas,

Ille simul Phoebum lumen habere negat:

Dum Rosimunda tuos praecingit Daphnide crines,

Parcarumq́ue supra ferrea iura vehit;

Mî pauor, & tacitas insomnia visa per vmbras,

Exanimant misero territa corda metu.

Nox erat, & medij stellata per atria coeli

Candida noctiuagos Luna regebat equos.

Iamq́ue procul septem radiabat fulgida stellis

Iuncta pruinoso Parrhasis Vrsa polo.

Et propè quae sequitur fugientis lumina Phoebi,

Cypris in Hesperijs mersa natabat aquis.

Cùm mihi securos spiranti pectore somnos

Adstitit augusti forma verenda Dei.

Qui mea lethaeis permulcens tempora succis

Addidit ex grauidis serta papaueribus.

Et procul à patriâ, peregrina per aequora vectum

Duxit ad ignotis littora iuncta fretis.

Hic ego seu sensi, seu me sensisse putaui,

Multa tuli, multis non toleranda viris.

Fons erat è curui saliens qui vertice montis

[p. 187]

 

Frondibus immersam dissimulabat aquam,

 

Hunc circum virides ridebant molliter herbae,

 

Pictaq́ue non vno flore nitebat humus.

 

Hunc circum faciles celebrabant festa Napaeae,

 

Quaeq́ue colit vitreas caerula Nais aquas:

 

Et Satyri celeres, & rustica numina Fauni,

 

Quêisq́ue leuat doctam Sicelis vnda sitim.

 

Florida felices tondebant prata iuuenci,

 

Pascebant pingues iugera laeta boues.

 

Splendebat nitida formosus lampade Phoebus,

 

Nec minus in niueis Luna micabat equis.

 

Mollis odoratos pingebat amaracus hortos,

 

Inter & Idalias lilia cana rosas.

 

Mirabar geniumq́ue loci, vultusq́ue Deorum;

 

Singula miranti sors minus aequa fuit.

 

Mixta procellosis tempestas horrida nimbis

 

Impete dissoluit festa parata suo.

 

Fugerunt Satyri, celeres fugêre Napaeae,

 

Et fugit pluuias humida Nais aquas.

 

Ast ego desertis restabam solus in agris,

 

Et socius soli non nisi terror erat.

 

Ille mihi rigidos dum mandat stare capillos,

 

Et retinet timido pectora stricta gelu?

 

En mea nescio quis crudeli compede nectens

 

Membra dedit dirae dilaceranda strigi.

 

Et simul infaustis pungens mea pectora pennis,

 

Ingemuit laeuum deuia carmen auis.

 

Dî prohibete minas, & tu dic inclite Vates;

 

Quid statuant capiti somnia visa meo.