Poëmata

Elegia VIII.

Adspiratio hominis aegroti ad coelestem Patrem.

ERgóne mors aegros tandem mihi claudet ocellos,

Finiet & vitae tempora fixa meae?

Ergóne te tandem, tandem te Christe videbo.

Vlla nec à vultu diuidet hora tuo?

Perge febris fluidum mihi perge perurere corpus,

Aridaq́ue ardenti guttura punge siti.

Perge meum gelidam protrudere corpus ad vrnam,

Luminaq́ue optatâ comprime lassa manu.

Quid mihi defessos vitalis anhelitus artus,

[p. 169]

 

Quid nimis ingrato corda vigore regis?

 

Non ego longaeuos opto mihi degener annos,

 

Aut fluat in longos vt mea vita dies.

 

Non volo perpetuae nutriri rore iuuentae,

 

Aut mundi leuibus me satiare jocis.

 

Scilicet exilij non sunt mihi pondera tanti,

 

Quaeq́ue semel colui gaudia vana puer.

 

Scilicet infaustis fugiens Babylonis ab vndis,

 

Spiritus ad patrias fessus anhelat aquas,

 

O patria! ô veris felicia regna triumphis!

 

O patria! ô votis saepè petita meis!

 

Quis mihi fatales iubeat properare sorores,

 

Quae mea tam lento pollice fila trahunt?

 

Quis me sideream Superum deducat ad aulam,

 

Ereptum furijs naufrage munde tuis?

 

O vbi perpetuis pinguntur floribus horti,

 

Ridet & aeternis ver geniale comis:

 

Quas neque tempus edax, nec iniquae frigora brumae.

 

Nec periment rigidi flamina dura Noti.

 

O vbi nec puras caenum radiare plateas,

 

Nec prohibet sanos viuere dira lues.

 

Non ibi damnatum morbus qui deuorat orbem,

 

Non fixit rigidos mors truculenta lares.

 

Pestifera saeuam non halat fauce mephitim

 

Aut lacus, aut olido plena cloaca luto.

 

Aestifer hic nullos incendit Sirius agros,

 

Non grauis Autumnus, non mala saeuit hyems.

 

Quis numeret pictas natiuo murice gemmas?

 

Quis numeret dotes terra beata tuas?

[p. 170]

 

Hinc adamas pingit virides argenteus herbas,

 

Et nitet in medijs plurima bacca vijs.

 

Illinc nectareos rosa nobilis halat odores,

 

Liliaq́ue intactâ candidiora niue.

 

Hîc violae in folijs pretiosum fulgurit aurum,

 

Narcissusq́ue suas diuidit igne comas.

 

Hic interfuso sua munera corrigit ostro,

 

Aeternumq́ue leuat flora venusta caput.

 

Quid referam viridi radiantes fronte smaragdos?

 

Et cyanos glauco qui magis ore placent?

 

Quid referam nitido rutilantes sidere vultus

 

Siue tuos Iaspi, siue pyrope tuos?

 

Nil in odoratis vsquam quod displicet hortis,

 

Nil ibi non oculi quo satiantur habent.

 

Seu videam sardis, seu lilia mixta cylindris,

 

Illa trahunt animum, nec minus illa meum.

 

Perge febris, fluidum mihi perge perurere corpus,

 

Aridaq́ue ardenti guttura punge siti.

 

Et tu Parca meos tandem miserata labores,

 

Scinde precor fatis debita fila meis.