Poëmata

Elegia IX.

Ad D. Mariam Virginem.

VIrgo potens genitrixq́ue tui veneranda Parentis

Quam sibi praepositam cuncta creata colunt.

Arida quae propter nemorosi tesqua Sichemi

Dispensas miseris caelica dona viris.

[p. 171]

 

Quam tibi Pieriam defessus consecro laurum

 

Suppositam pedibus diua tuere tuis.

 

Néve meos Momus mordaci dente labores

 

Rodat, & infami Zoilus vngue petat:

 

Néve meis tristes inducat forte lituras

 

Carminibus Critici frons inamoena senis:

 

Aut tineas pascant, aut seruitura premantur

 

Scripta puerperio muscule parue tuo;

 

Tu patrona tuum vindexq́ue tuere Poëtam,

 

Ausaq́ue virgineo protege nostra sinu.

 

Parua quidem fateor, nullamq́ue merentia famam

 

Fudimus haud vno metra coacta stylo:

 

Non mea sublimi satis est animata cothurno

 

Scena, satis teneris non elegia modis.

 

Fortè quidem celebri potuissem cingere myrto

 

Tempora, nec summis cedere multa viris;

 

Si malè laudando cecinissem carmine Cyprin,

 

Materiesq́ue mihi sola fuisset amor.

 

Si pueri stultos doluissem flebilis ignes,

 

Lenaq́ue vel meretrix si mea Musa foret.

 

Sed volui castus potius, quàm doctus haberi,

 

Et minus egregius, quàm minus esse pius.

 

Me superent turpes Paphiae meretricis alumni,

 

Cedo libens, victum nec tamen esse pudet.

 

Tu Virgo mihi testis eris, me mittere malle

 

Omnia in arsurum carmina scripta rogum.

 

Quàm semel infami commutem Daphnida myrto,

 

Ingeniumq́ue regat vlla puella meum.

 

Scilicet eximio si non datur esse Poëtae

[p. 172]

 

Ni canat obscaenâ turpia facta chely;

 

Submittam mea vela libens, non curo mereri

 

Daphnida, per solum si sit emenda nefas.

 

At tu virgo tuum si me sinis esse Poëtam,

 

Siqua meos cursus, & mea vela regis;

 

Fama meo iubeas vt non sit iniqua labori,

 

Inuidiaq́ue veta me dominante premi.

 

Fundere nam sine te quicumque perennia sperat

 

Metra, nimis proprio caecus amore furit.

 

Nempe tuum supplex veneratur fama tribunal,

 

Quos spernis, spernit; quos colis, illa colit.

 

Haec quoque quae canimus nulli placitura peribunt,

 

Subtrahis auxilium si mea vita tuum.

 

Tu mihi virgo parens viresque animumq́ue ministras,

 

Solarigas Clarijs tu mihi labra vadis.

 

Te sine nec Phoebus, nec inania nomina Musae,

 

Nec genium poterat Ascra mouere meum.

 

Tu Phoebus, tu Musa mihi, Pindusq́ue fuisti;

 

Vbera Pegaseum nam tua nectar habent.

 

Illa semel sacrum puero fudere liquorem,

 

Cum tenero peterem castra diserta pede.

 

Illa meas poterunt defendere sola camoenas,

 

Illa mihi famam post mea fata dare.

 

Liuor abi, tecumq́ue tuas simul auehe nugas,

 

Virginis intactae numine tutus ero.