Gedichten

[p. 109]

LXI. Een vogel in het strop hangende.

Te vreen met 't zijn, ontgaet veel pijn.

De vogel die ghy siet aen deze tacken hangen,

Verwerret in den draet, was van een kint gevangen;
Hy heeft gebroken 't snoer dat hem gebonden hielt:
Maer siet, dat selve snoer is 't dat hem nu vernielt.
't Is beter, als Fortuyn ons niet en wilt genoegen,
Te nemen dat zy geeft en ons daer naer te voegen;
Die breeckt Fortunens snoer, en tracht tot hoogen staet,
Al vliegt hy uyt haer hant, hy vliegt in meerder quaet.