Gedichten

LIV. Eene vleermuis des daegs door wezels achtervolgd.

Die konsten laeckt, naer 't duyster haeckt.

De vleermuys en sal noyt haer in den dag vertoogen,

Het licht is veel te klaer, en zy te kranck van oogen;
Maer als het doncker is, nu vogel en nu muys,
Bedriegt zy menichmael de wesels in het huys.
Soo dient ghy al te doen, die wilt u self verheffen,
Misprysende den geest van die u overtreffen;
Doet al uw' werck in 't stil by plompe slechte lien,
By wyse sout ghy sijn voor sotten aengesien.