Gedichten

LII. Eene slekke.

Noch goet noch kleyt, weert bottigheyt.

Ons Claysje meent dat Joos moet yet besonders wesen;

En waer hy ergens komt, hy wert van hem gepresen,
Om dat hy, rijck van goet, heeft syde kleeren an;
Maer Claysje, weet ghy wel dat Joos niet veel en kan?
De slecke die ghy siet met hoornen haer vertoogen
Uyt haer geschildert huys, schijnt yet voor 's menschen oogen;
Maer werpt wat sout daer op, zy sal in slijm vergaen:
De wijsheyt geeft alleen wie groot is te verstaen.