Gedichten

XXXVI. Een grysaerd en deszelfs schaduw in den zonnenschijn.

Daer wijsheyt gaet, volgt nijt en haet.

Soo lang als yemant gaet daer Phaebi stralen schynen,

De schadu die hem volgt en sal niet eens verdwynen;
't Is waer, zy mindert wat als 't licht op 't hoogste staet,
Maer zy wert swarter oock hoe dat het klaerder gaet.
Die hem tot wetenschap en deugden wilt begeven,
En kan noyt sonder haet en achterklappers leven;
Niet een en klemt soo hooch die daer af wert bevrijt:
De schadu van de deugd en wetenschap is nijt.