Gedichten

[p. 74]

op de Dichten des vermaerden ende wel-geleerden Jacob van Zevecote.

Soo yemant desen geest en sijn verstant wil kennen,
Die ons dees dichten gunt, die moet hem tot die wennen,
En wat hy noch al meer seer aerdich heeft gemaeckt:
Maer soo ghy daer door tot zijn kennis niet en raeckt,
Vraegt Vlaenderen, Vranckerije, vraegt heel het hof van Romen,
Vraegt onse Bataviers, daer hy lest is gekomen:
Die, moeten 't seggen wel, al is 't haer nu een spijt:
Dees sullen 't geern doen, dewijl het haer verblijt.
Maer soo dees altemael u niet voldoen en mogen,
Hem selfs dan spreken hoort; hy sal u meer vertogen
Dan ick u seggen kan: want hy heeft meer bescheet
Als Romen, Vranckerijck en Vlaenderen wel weet.

A. Biese.