Gedichten

[p. 10]

Aen Daniel Heins, en Joncvrou Anna Roemer Visschers.

Van als het Griecksche lant wiert t'eenemael beseten,
Met bott' onwetenschap, en heeft men noyt geweten
Waer dat Minerva was vervlogen metten God,
Die Heliconis vloet hielt onder zijn gebot.
Maer als ick heb gesien de wel gemaeckte dichten,
Die den geleerden Heins en Anna Roemer stichten,
Ick hebbe vast gedocht, gehouden voor gewis
Dat Phaebus met zijn volck in Hollant komen is.
Waer Heins Apollo niet, hoe soud' hy konnen maecken
De dichten, die vol konst niet menschelicks en smaecken?
Die van de Goden sijn van sterflicheyt bevrijt,
En in het eeuwig boeck geschreven van den tijt.
Waer Anna Roemer niet Minerva, hoe sout wesen
Dat wy soo veel van haer en hare konsten lesen?
Hoe soud het wijt toneel des werrelts sijn te nou
Om te besluyten d'eer van een gemeene vrou?
Hoe soud' een vrijsters hert de ydelheyt verachten,
En vliegen in de locht met hemelsche gedachten,
Verheffen op haer wieck, bevryen van de doot
Soe menig kloecken man, die zy wilt maecken groot.
Ick laet de blinde dan noch twyfelachtig blyven
En waer nu Phaebus is of waer Minerva kyven:
Heins sal my Phaebus sijn, en ghy Hollantsche maegt
Verdient dat ghy alleen Minervae name draegt.