De dichtwerken

Aan Bronbeek.

Als de oude krijger, zwervensmoê,

Zijn afscheidsgroet aan Java geeft,

Waar hij, ter eer van vorst en land,

Geleden en gestreden heeft; -

Als hij dan, met zijn karig deel,

Het oog wendt naar een rustig oord,

[p. 287]

 

Waar hem een vreedzaam plekje toeft -

 

Wie is er die zijn beê verhoort?....

 

 

 

Gij zijt het, Bronbeek, lieflijk dal,

 

Dat uw herbergzaam dak hem biedt,

 

Die ginds aan Insulindes strand

 

Het beste deel zijns levens liet.

 

 

 

O, blijf, gezegend vredesticht,

 

Een heul voor hem die rust behoeft,

 

Wien na een harden levensweg

 

In 't Vaderland geen thuis meer toeft.

 

Verkwik hem in uw lustwarand

 

Met teugen uit uw levensbron:

 

Zoo vallen op de grijze kruin

 

Nog stralen van Gods liefdezon.

 

1872.