De dichtwerken

Barbiersmijmering.

Mijn leven is een molen,

En ik ben 't molenpaard.

Mijn wapen is het scheermes,

Mijn glorie is de baard.

't Is iedren dag het zelfde:

Vroeg op is 't oud parool;

Ik bak vaak zoete broodjes

En ik verkoop veel kool.

Ik kal met oude heeren

En scherts met jonge lui;

Ik critiseer de preeken

En sla ook menig ui.

[p. 282]

 

Ik jaag op alle nieuwtjes

 

En vent ze willig rond;

 

'k Ben rekbaar van conscientie

 

En dapper met den mond.

 

'k Streel honderden van kinnen,

 

Mijn mes is als een zij;

 

'k Zie honderden karakters

 

Zich openen voor mij.

 

Ik schik me naar de opinies

 

En neem er 't mijne van,

 

'k Ben ultra of gematigd:

 

Ik ken zeer gauw mijn man.

 

Ik weet van alle zaken

 

Zoo wat het hoofdrefrein;

 

't Gemengde nieuws der kranten

 

Verwerk ik in mijn brein.

 

Ik spreek van Japaneezen,

 

Van Holland op zijn smalst;

 

Den paus en Garribaldi

 

Vind ik om beurte 't malst;

 

'k Roem ieder Ministerie,

 

Als 't op het kussen zit.

 

'k Herkauw het oude zuurdeeg,

 

En ben een Jan de Wit.

 

Ik gruw van oude zondaars,

 

Maar werk hen in de hand;

 

'k Ben zalvend en lankmoedig,

 

En toch een stokebrand.

 

'k Rijt oude wondjes open

 

En leg er pleisters op;

 

Hier voel ik jicht en jammer,

 

Daar dans ik mijn galop.

 

Ik houd wel veel van schuimpjes

 

En 'k viesneus van het schuim;

 

'k Zou graag het land regeeren,

 

Maar 'k draai naar iedre luim.

 

't Vernuft heeft scherping noodig,

 

Nog meer soms dan mijn mes;

 

Ik hoor naar vele namen,

 

Maar 't meeste naar Jan Kles.

 

Ach, zeepen om de centen,

 

Daar zit de heele kneep:

 

Laat ik de klantjes zitten,

 

Dan ga 'k voor goed om zeep.