|
| |
Hoe Geerte van Apeldoorn door haar Vader de les gelezen werd, toen zij met Jan Van Katwijk zou gaan trouwen.
Noe gaoi zoam in het schuutje vaoren,
En 'k gaf miin vaojerlik consent,
De minsen zin hier um te paoren,
We zin 't van adams tiid gewend.
Je bint sekuur noe mit oe tweejen,
Dai raozend van mekander hold,
Toch koop je 't nie mit duzend eejen,
Dat de olie nooit in 't lempke stolt.
Daor is mèèr neudig veur de lieven
Dan 't mallen in den maoneschien;
Want um mekander trouw te bliiven,
Moi taoi van zielsgevrichten ziin.
Daor komt veul kiiken in het lèven,
Nie altiid gift het trouwen pret;
Was mennig schaop maor thuus gebleven,
Hi had zen liif en ziel gered.
| |
| |
Zie toe: veur dai den band gaot knoopen,
Of 't twiepaor beene stèvig staot;
As 't koppel in het greel geet loopen,
Is 't staoge draf die zèker gaot.
En mot soms de een zoo wat vertraogen,
Dan trekke de ander dubbel an,
Want anders kwakt de hijlikswaogen,
En 't riik is uut van wiif en man.
Noe gaoi temet oe nesje bouwen,
En kiik, 'k ben mit oe keus te vreê;
Maor 'k hè nog wat uut cats onthouën,
Da gif 'k oe graog ten uutzet meê.
Zie toe, men jong, dai altiid baos bliift:
't Is in de weuning glad verdraeit,
Waor 't hoofd van 't huus nie op zen plaos bliift,
Waor 't haontje zwiigt en 't kipke kraeit.
En 't is deur de olde les bewezen,
Da waor de spinrok dwingt het zweerd,
Dai op de deurpost voort kunt lezen:
Hier geet het kwaolik mit den weerd.
Bedwing oe wiif mit zachte reden,
En jonge vrouw - en meulenrad,
Jao, de ondervinding leert tot heden,
An bei ontbreekt zoo deurgaons wat.
Sterk heur geluk deur trouw te bliiven
En straf of streel oe wiifke niet:
Um burenpraotjes niet te stiiven
Moi stoppen veur en minsch it ziet.
Kiik op oe post uut eigen oogen,
De huusweerd, daorop dient gelet,
Mot, om nie duk te zin bedrogen,
Het ersten op en 't laotst nao bed.
Bid noit om veul, om macht van schiiven,
Zoo lèf je wiis en vergenoegd,
Maor bid alleen dai baos mag bliiven
Van 't gen oe God het toegevoegd.
Man, al wai spaort is 't erst gewonnen,
Maor 't gierig zin gift huusverdriet.
Het beste web wordt thuus gesponnen:
Wie spaorzaom is verachtert niet.
Hou ook en putje veur verliezen,
En, gift de tiid en nei gewas,
Let dan op 't daolen van de priizen,
En bin in 't koopen nie te rasch.
| |
| |
Miin dochter, oe gespan moi eeren,
Hum vuugt de wiisheid - oe 't geduld,
Wie ooit 's mans kribbigheid kan keeren,
't Best dat het wiif die taok vervult.
Bliif zuver op oe liif en leejen,
Wacht oe veur aoverechts bedriif,
Want al da werk wa mot vermeejen,
Maokt van en mooi en leelijk wiif.
Pas op oe huus, pas op oe kasten,
Gen bèter loog dan 't vrouwenoog:
As plicht oe sprekt van dure lasten,
Trek dan nie kwaod oe lip omhoog.
En wiif draogt meer uut mit en lèpel,
As da de man, die slaoft en loopt,
Ooit in kan vuuren met en schèpel.
Keer 't stuverke um veur daje koopt.
Bouw kleine keukens, enge schouwen,
Het klein vernuus vraogt weinig holt;
Je kunt veel grooter kaomers bouwen,
As oe en kleine keuken bolt.
Sluut de achterdeurtjes in oe weuning,
Bin in 't verhuzen niet te los,
Je wordt en zwerver, maor gen keuning:
De steen die rolt en gaort gen mos.
Zoo lang je 't in oe zelf kunt vinden,
Zoo lang je oe pepke blaozen kont,
Loop nooit nao buren of nao vrinden,
Gebruuk daortoe gen vremden mond.
En noe za'k maor nie verders praoten,
Je weet: niks kwaods ha 'k oe gegund,
Laot alles wat er mot gelaoten,
En doe maor wai nie laoten kunt.
|
|
Auteursrecht onbekend