De dichtwerken

Een Gesprek van Jan Van Katwijk en Geerte uit Apeldoorn, bij het Kamp van Zeist.

Jan.

Wel zussie, mot jai ook es kaiken

Oe 't moije volk den snaphaen draegt?

Maar wacht, we motten strakjes waiken,

As ons de karresier verjaegt.

Maar oe zoo'n knappe maid an 't dwaelen!

Allien gieft maer en schrael plezier,

Of kom jai ier een jaeger haelen,

Of is jou neef soms grannedier?

geerte.

Moi ding! wa lach 'k um die suldaote!

Nie man, miin vaojer is 't die 'k zuuk.

Straks stong ie daor mit mii te praoten,

En jong trekt efkens an miin duuk;

'k Zeg ‘smeerlap, da moi weêr probere!’

Krek, komt op ens een groot lewaoi,

De keuning, heur 'k, geet expetere,

En 't ruutervolk gunds nemt en draoi,

Mit stuven ze allen uut mekander;

't Was loope, loope wa je ziet.

Ik loop zoo hard as ieder ander....

Maor kiik, op ens bin 'k vaojer kwiit!

jan.

Dan zel 'k mit jou je vaeder zoeken,

Ier ken jai toch niet blijven staen!

Ik eb in zak mit bitterkoeken;

Kom, laet ons naer de biertent gaen!

Zeg, maidlief, mag ik jou traktieren?

[p. 220]

 

geerte.

 

't Is zunde, neê, miin laeven nie!

 

'k Gaoi zoo maor nie pardoes uut zwieren

 

Mit d' ersten kaerel, dien 'k ier zie;

 

As vaojer zag wa'k dorst te waoge,

 

Ie sloeg me, leuf ik, as ter toe;

 

Dus jong, gaoi andre deerens vraoge,

 

Laot mii mit vrae, da rai ik oe!

 

jan.

 

Waratje, dat is kras esproken,

 

Jai bint ien, die me laiken zou.

 

't Begint, zoo eus, me in 't art te koken,

 

Juust zoo as jai bint wil 'k in vrouw!

 

Oor, as 't jou lust, spriek ik je naeder;

 

As 'k jou beval, ben 'k op main post.

 

Zeg zussielief, waer weunt jou vaeder,

 

En wet doet de ouwe voor den kost?

 

geerte.

 

Mien olde? wel, die het en meule,

 

En meule, weetje, veur pampier;

 

Fiin wark, man, om oe af te beule,

 

En vaojers naom is bram plezier.

 

We ziin van margen uut ereën;

 

In Apeldoren staot ons huus.

 

He - 't griezelt mii in al miin leeën -

 

Daor zie 'k miin vaojer staon! ajuus.